مسلم

مسلم. [ م ُ ل َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از سَلَم. سلف شده و پیش خریده شده. و رجوع به سَلم شود.
- مسلم اًلیه؛ ( اصطلاح فقه ) بایع در بیع سَلم.
- مسلم فیه؛ ( اصطلاح فقه ) مبیع در بیع سَلم.
مسلم. [ م ُ ل ِ ] ( ع ص، اِ ) کسی که متدین به دین اسلام باشد. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). مسلمان. ( مهذب الاسماء ) ( دهار ). آن که اسلام دارد. ( آنندراج ). اسلام آورده. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). ج، مسلمون، مسلمین. || کسی که مردم از دست و زبان وی آسوده باشند. ( ناظم الاطباء ). || ( اصطلاح فقه ) مشتری در بیع سَلم.
مسلم. [ م ُ ل ِ ] ( اِخ ) ( نهر... ) شعبه ای از نهر جهانگیری است و نهر جهانگیری منشعب است از رود جراحی. و رود جراحی در خوزستان جاری است و ازمرتفعات شرقی این ایالت سرچشمه میگیرد و به باتلاقهای دورق ( فلاحیه ) میریزد. ( از یادداشت مرحوم دهخدا ).
مسلم. [ م ُ ل ِ ] ( اِخ ) ابن احمدبن ابی عبیده بلنسی، معروف به صاحب قبله ( از آن رو که کثیرالصلوة بود ). عالم به فلکیات و فقه و حدیث. در مکه از علی بن عبدالعزیز و به مصر از مزنی و ربیعبن سلیمان مرادی و یونس بن عبدالاعلی و محمدبن عبداﷲبن عبدالحکیم و جز آنان علم و حدیث فراگرفت. ( از یادداشت مرحوم دهخدا ).
مسلم. [ م ُ ل ِ ] ( اِخ ) ابن الحجاج بن مسلم القشیری نیشابوری ( ولادت 204 هَ.ق. وفات 261 هَ.ق. ). مکنی به ابوالحسین و ملقب به امام الحافظ. از مردم خراسان و از محدثین بزرگ قرن سوم هجری است. مولدش به نیشابور بود و زندگیش در حجاز و مصر و شام و عراق گذشت. وی را تألیفاتی است که اشهر آنها کتاب «صحیح » می باشد که به «صحیح مسلم » شهرت دارد و یکی از کتاب های معتبر در حدیث، و از «صحاح سته » است. مسلم در طول 25 سال بالغ بر 12000 حدیث در این کتاب جمع کرده است. کتب ذیل از جمله تألیفات اوست: المسند الکبیر،الجامع، الاسماء والکنی، الافراد و الوحدان، الاقران، مشایخ الثوری، تسمیة شیوخ مالک و سفیان وشعبة، کتاب المخضرمین، کتاب اولاد الصحابه، أوهام المحدثین، الطبقات، افراد الشامیین، التمییز و العلل. ( از الاعلام زرکلی ). ابوالحسین مسلم بن الحجاج بن مسلم بن وردبن کوشاد القشیری. در تصحیح المصابیح مسطور است که ولادتش درسنه اربع و مائتین روی نمود و او در خراسان از یحیی بن یحیی و اسحاق بن راهویه استماع حدیث کرد و در ری از محمدبن مهران الجمال و در عراق از احمدبن حنبل و در حجاز از سعیدبن منصور و در مصر از عمروبن شوار، وبه چهار واسطه از نبی ( ص ) روایت حدیث کند. وفاتش درشب یکشنبه بیست وپنجم رجب سال 261 هَ.ق. در نیشابوراتفاق افتاد و هم در آن شهر مدفون گشت. در تاریخ امام یافعی مذکور است که مسلم صحیح خود را از 300هزار حدیث مسموعه تصنیف نمود و میان علماء اهل سنت در باب تفضیل صحیح بخاری و صحیح مسلم اختلاف است و مشهور است که کتاب بخاری أفقه و کتاب مسلم أحسن سیاق را درروایات دارد. ( از حبیب السیر چ طهران ج 2 ص 280 ).