کلمه شنیع در زبان فارسی به معنای ناپسند، زشت یا قبیح است. این واژه به عنوان صفت برای توصیف اسمها به کار میرود و میتواند با اسمهای مختلف ترکیب شده و مفهوم آنها را تغییر دهد. معمولاً در جملات توصیفی برای ابراز قضاوت یا احساس منفی نسبت به یک موضوع استفاده میشود. همچنین، میتوان آن را در جملات منفی یا سوالی نیز به کار برد. این کلمه ممکن است با واژههای همخانواده یا هممعنی مانند زشت، قبیح و ناپسند نیز همراه شود. لازم به ذکر است که این واژه بیشتر در بافتهای رسمی و ادبی کاربرد دارد و در مکالمات روزمره کمتر استفاده میشود.
شنیع
لغت نامه دهخدا
شنیع. [ ش َ ] ( ع ص ) زشت. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( دهار ). بد و زشت. ( غیاث اللغات ). قبیح. فظیع
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - زشت قبیح ناپسند. ۲ - مهیب هولناک.
ویکی واژه
هولناک.
جملاتی از کلمه شنیع
نبودش ز تشنیع یاران خبر که غرقه ندارد ز باران خبر
کوس شریعت کند غریو بتشنیع گر تو بکوبی برو دوال حقیقت
تا بود اظهار دین شغلی شریف تا بود انکار حق کاری شنیع