لیپو

شاعر چینیِ عهد سلسلۀ تانگ (۶۱۸ـ۹۰۷م) و پیرو مذهب تائو. از قالب های ادبی سنتی استفاده می کرد، اما شور، حرارات، و گستاخی در تخیل و احساسات عمیقش موجب شد که بزرگ ترین شاعر چینی شناخته شود. اگرچه بیشتر به طرح موضوعات مهم می پرداخت، برای اشعاری که در گرامیداشتِ میگساری سرود نیز مشهور است. عهد سلسلۀ تانگ را عصر زرین شعر چینی شناخته اند، زیرا از این دوره آثار ۲هزار شاعر از امپراتوران و عالِمان تا دهقانان، راهبان، و روسپیان درباری به میراث مانده است. لی پو، هوادار فلسفۀ تائوئیسم، و توفو، پیرو اصول و عقاید کنفوسیوس، دو تن از بزرگ ترین شاعران این دوره به شمار می رفتند. شاعران دورۀ تانگ با استفاده از میراث پیشینیان خود، از فنون و شیوه های نو در عروض، همچنین تنوع وسیع سبک ها و انواع شعرها بهره بردند. با این حال، لی پو به حدی جرئت داشت که دنیای تازه ای را با تخیل عنان گسیخته و شور سرشارش آفرید. ویژگی آثار غنی او، که به ستایش شراب، زن، و زیباییِ طبیعت می پردازند، زیبایی پری وار و جوهر موسیقایی آن است که برای شاعران دیگر دست نیافتنی است. عضو اقلیتی اشرافی بود و در ایالت سیچوان زاده شد. اگرچه مدتی در دربار می زیست، بیشتر عمر خانه به دوش و شاگرد فلسفۀ تائوئیستی بود. گفته اند زمانی که می خواست عکس ماه را که در رودخانه افتاده بود ببوسد، از قایق در آب افتاد و غرق شد.