زنا به معنای آمیزش جنسی مرد با زنی است که بدون وجود عقد ازدواج بین آن‌ها صورت می‌گیرد و از گناهان کبیره به شمار می‌رود. حرمت این عمل برای مسلمانان ضروری است و در شرع برای مرتکب زنا حدّ مشخصی تعیین شده است. این عمل از طریق اقرار، بَیِّنِه و علم حاکم شرع قابل اثبات است. در اصطلاح شرع، زنا به آمیزش جنسی مرد با زنی (یا زن با مردی) اطلاق می‌شود که بدون وجود عقد ازدواج، مالکیت مرد بر زن، یا شبهه‌ای از عقد یا مالکیت انجام می‌گیرد. این عمل به عنوان یکی از گناهان کبیره شناخته می‌شود و حرمت آن برای مسلمانان ضروری است و ارتکاب آن موجب ثبوت حدّ خواهد شد. در قرآن، به عمل زنا در هفت آیه به طور کلی اشاره شده و برخی احکام و کیفرهای آن نیز مطرح گردیده است. این آیات شامل آیات ۱۵ و ۱۶ سوره نساء، آیه ۳۲ سوره اسرا، آیات ۲ و ۳ سوره نور، آیه ۶۸ سوره فرقان و آیه ۱۲ سوره ممتحنه می‌باشند.
زنا
لغت نامه دهخدا
زنا. [ زَ ] ( نف ) زننده. ( ناظم الاطباء ).
زنا. [ زِ ] ( ع اِمص ) به لغت حجاز مجامعت با زن بطور حرامی. ( ناظم الاطباء ). رجوع به ماده بعد شود.
زنا. [ زِ ] ( ع اِمص ) جمع شدن با زن بطور حرامی و روسپی بارگی که جِهمَرز نیز گویند. ( ناظم الاطباء ). برابر با زناء عربی. رجوع به زناء شود. ( از فرهنگ فارسی معین )
فرهنگ عمید
* زنای محصنه: (فقه ) زنا با زن شوهردار.
فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) جفت گردیدن مرد و زن به طور نامشروع. توضیح: مواقعه نامشروع مرد و زن مشروط بر این که وطی بشبهه نباشد و عمدا عمل صورت گرفته باشد. یا زنائ محسنه زنا با زن شوهر دار.
زننده
دانشنامه آزاد فارسی
حقوق اصطلاحات، قوانین، جرم و جزا دین اسلام فقه و اصول و احکام علوم قرآنی
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] زنا از گناهان کبیره واز موجبات حد در اسلام به شمار می رود.
زنا آمیزش از راه نامشروع می باشد.
معنای اصطلاحی زنا
زنا در اصطلاح شرع عبارت است از داخل کردن مرد آلت تناسلی خود را در فرج زن به مقدار ختنه گاه یا بیشتر، بدون آنکه بین آن دو عقد ازدواجی واقع شده باشد یا مرد مالک زن باشد یا شبهه عقد یا ملک وجود داشته باشد.
کاربرد زنا در فقه
از آن در باب حدود و به مناسبت در بابهایی نظیر، طهارت، صلات، جهاد، تجارت، نکاح، طلاق، مکاتبه و شهادات سخن گفته اند.
ویکی واژه
adultry
آمیزش غیر شرعی بدون آنکه خطبه ای از طرف یک واعظ شرعی خوانده شود
