زبان ایرانی

زبان ایرانی به گروهی از زبان‌ها و گویش‌های متعلق به خانواده زبان‌های هندو-اروپایی اطلاق می‌شود که در ایران و برخی مناطق همسایه صحبت می‌شود. این زبان‌ها شامل فارسی، کردی، لری، بلوچی و دیگر گویش‌ها هستند. ویژگی بارز زبان ایرانی، غنای ادبی و تاریخی آن است که ریشه در فرهنگ باستانی ایران دارد. همچنین، زبان فارسی به عنوان زبان رسمی کشور، نقش مهمی در ارتباطات فرهنگی و اجتماعی ایفا می‌کند. زبان فارسی، به عنوان یکی از زبان‌های ایرانی، با زبان‌هایی چون کردی و لری تفاوت‌های قابل توجهی دارد. این تفاوت‌ها شامل ساختار گرامری، واژگان و تلفظ می‌شود. به عنوان مثال، فارسی از نظر واژگان تحت تأثیر زبان‌های عربی و فرانسوی قرار گرفته است، در حالی که کردی تحت تأثیر زبان‌های ترکی و عربی است. همچنین، گویش‌های مختلف در زبان‌های ایرانی به دلیل پراکندگی جغرافیایی و فرهنگی، سبب تنوع در لهجه‌ها و اصطلاحات محلی شده‌اند.

لغت نامه دهخدا

زبان ایرانی. [زَ ن ِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) رجوع به مقدمه برهان قاطع چ معین، مقدمه لغت نامه، سبک شناسی بهار ج 1 ص 1تا30 و «ایران » و «پهلوی » و «پارس » و «فارس » شود.

ویکی واژه

زبان ‌ایرانی که به هندوایرانی و هندواروپایی و سانسکریت نیز مشهور است. اقوام آریایی به این زبان متکلم بودند زبان‌پارسی، زبان‌پارتی هم از این شمارند و اکنون زبان فارسی نماینده همه آنها است. چندین زبان دیگر در ایران رایج بوده به قرار زیر: زبان‌اوستایی، زبان‌عیلامی، زبان‌بابلی، زبان‌هوری، زبان‌کوتی، زبان‌لولویی، زبان‌مانی، زبان‌مهرانی، زبان‌کاسی. این زبا‌ن‌ها با زبان‌ایرانی تفاوت داشت و همه را زبان‌کاسپی نامگذاری کرده‌اند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم