زبان ایرانی

زبان ایرانی به گروهی از زبان‌ها و گویش‌های متعلق به خانواده زبان‌های هندو-اروپایی اطلاق می‌شود که در ایران و برخی مناطق همسایه صحبت می‌شود. این زبان‌ها شامل فارسی، کردی، لری، بلوچی و دیگر گویش‌ها هستند. ویژگی بارز زبان ایرانی، غنای ادبی و تاریخی آن است که ریشه در فرهنگ باستانی ایران دارد. همچنین، زبان فارسی به عنوان زبان رسمی کشور، نقش مهمی در ارتباطات فرهنگی و اجتماعی ایفا می‌کند. زبان فارسی، به عنوان یکی از زبان‌های ایرانی، با زبان‌هایی چون کردی و لری تفاوت‌های قابل توجهی دارد. این تفاوت‌ها شامل ساختار گرامری، واژگان و تلفظ می‌شود. به عنوان مثال، فارسی از نظر واژگان تحت تأثیر زبان‌های عربی و فرانسوی قرار گرفته است، در حالی که کردی تحت تأثیر زبان‌های ترکی و عربی است. همچنین، گویش‌های مختلف در زبان‌های ایرانی به دلیل پراکندگی جغرافیایی و فرهنگی، سبب تنوع در لهجه‌ها و اصطلاحات محلی شده‌اند.

لغت نامه دهخدا

زبان ایرانی. [زَ ن ِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) رجوع به مقدمه برهان قاطع چ معین، مقدمه لغت نامه، سبک شناسی بهار ج 1 ص 1تا30 و «ایران » و «پهلوی » و «پارس » و «فارس » شود.

ویکی واژه

زبان ‌ایرانی که به هندوایرانی و هندواروپایی و سانسکریت نیز مشهور است. اقوام آریایی به این زبان متکلم بودند زبان‌پارسی، زبان‌پارتی هم از این شمارند و اکنون زبان فارسی نماینده همه آنها است. چندین زبان دیگر در ایران رایج بوده به قرار زیر: زبان‌اوستایی، زبان‌عیلامی، زبان‌بابلی، زبان‌هوری، زبان‌کوتی، زبان‌لولویی، زبان‌مانی، زبان‌مهرانی، زبان‌کاسی. این زبا‌ن‌ها با زبان‌ایرانی تفاوت داشت و همه را زبان‌کاسپی نامگذاری کرده‌اند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی فال تماس فال تماس فال چوب فال چوب فال قهوه فال قهوه