کلمه‌ی «گریزنده» صفتی فارسی است که به معنای کسی یا چیزی که از چیزی فرار می‌کند یا دوری می‌گزیند است. این واژه معمولاً برای توصیف افرادی به کار می‌رود که از خطر، مسئولیت یا موقعیت‌های ناخوشایند فرار می‌کنند و تمایل به دوری از مواجهه با مشکلات دارند.
این واژه می‌تواند در معنای مجازی نیز به کار رود. به عنوان مثال، در ادبیات و شعر، به کسی که از حقیقت، واقعیت یا مسئولیت‌های اخلاقی دوری می‌جوید، گریزنده گفته می‌شود. این کاربرد استعاری نشان‌دهنده‌ی حالت روحی یا رفتاری فرد است که از روبه‌رو شدن با مسائل یا چالش‌ها خودداری می‌کند.
در علم روانشناسی و رفتار اجتماعی نیز واژه‌ی «گریزنده» برای توصیف افرادی استفاده می‌شود که به جای مواجهه با مشکلات و چالش‌ها، از آن‌ها فرار می‌کنند. شناخت این ویژگی رفتاری می‌تواند به فهم بهتر شخصیت افراد و کمک به تغییر رفتار یا مقابله با ترس‌ها و اضطراب‌ها کمک کند، چرا که گریزنده‌ها اغلب نیاز به حمایت و راهنمایی دارند تا با مشکلات روبه‌رو شوند.