معنی و مفهوم
کوروش یک نام پسرانه تاریخی و کهن فارسی است که به معنای خورشید میباشد. این نام از کلمه کورو به معنای خور یا خورشید گرفته شده است.
برخی منابع به ریشه بابلی این نام اشاره کرده و آن را به معنای چوپان نیز تفسیر کردهاند.
همچنین، کوروش در لغت به معنای کوروار یا کور نیز آمده است.
شخصیت تاریخی
کوروش بزرگ بنیانگذار سلسله هخامنشی و نخستین شاهنشاه این سلسله است. او در سالهای ۵۵۹ تا ۵۲۹ پیش از میلاد بر نواحی وسیعی از آسیا حکومت کرد.
وی نخستین بار به جنگ با ایشتوویگو، شاه ماد، پرداخت و هگمتانه (پایتخت ماد) را فتح کرد. سپس کرزوس، شاه لیدیه را شکست داد و به سارد لشکرکشی کرد. در بهار سال ۵۳۹ پیش از میلاد، او به تسخیر بابل پرداخت. پس از تصرف بابل، او وارد پایتخت شد و این فتح نقطه عطفی در تاریخ بود که به ایجاد امپراتوری بزرگی در آسیای مرکزی و غربی منجر شد. او همچنین به یهودیان تبعیدی اجازه داد تا به میهن خود بازگردند و دستور بازسازی پرستشگاه اورشلیم را صادر کرد.
وی به عنوان یک فرمانده نظامی نابغه شناخته میشود که در مدت کوتاهی توانست قلمرو وسیعی را تحت کنترل خود درآورد. او بین سالهای ۵۵۰ تا ۵۳۹ پیش از میلاد، با فرماندهی موفق لشکریانش، پیروزیهای متعددی کسب کرد. قلمرو حکومتی او تا سال ۵۳۹ پیش از میلاد از شرق، رود سند در هندوستان تا غرب، آسیای کوچک گسترش یافته بود و این قلمرو ۳۲۰۰ کیلومتر طول داشت.
اطلاعات دقیقی درباره مرگ او وجود ندارد، اما دو لوح گلی یافتشده در بابل نشان میدهند که او در فاصله بین ۱۲ تا ۳۱ اوت ۵۳۰ پیش از میلاد درگذشته است.
این پادشاه به عنوان یکی از بزرگترین پادشاهان تاریخ شناخته میشود و تأثیرات او بر تاریخ و فرهنگ ایران و جهان همچنان احساس میشود. او نماد آزادی و حقوق بشر در تاریخ است و استوانه کوروش به عنوان سند تاریخی مهمی شناخته میشود که نشاندهنده اصول حقوق بشر و آزادیهای مذهبی در زمان پادشاهی او است.