واژه کفر از ریشه عربی کَفَرَ گرفته شده و در لغت به معنای «پوشاندن» یا «پنهان کردن» است. در متون اسلامی، کفر به معنای انکار ایمان یا عدم پذیرش خداوند و پیامبران است، اما در کاربردهای دیگر نیز معانی خاصی دارد.
در معنای دینی: در دین اسلام، این کلمهبه معنای انکار خداوند، پیامبری حضرت محمد (ص)، یا اصول اساسی دین است. فردی که کفر می‌ورزد، از نظر دینی به عنوان کسی شناخته می‌شود که از ایمان به خدا و حقیقت دینی روی گردانده است. این مفهوم در مقابل ایمان قرار دارد و در قرآن کریم بارها به این آن اشاره شده است.
به معنای ناسپاسی یا بی‌اعتنایی: در برخی موارد، این واژه به معنای ناسپاسی یا انکار نعمت‌های الهی به کار می‌رود. در این معنا، کفر به روی‌گردانی از شکرگزاری و قدرشناسی نسبت به نعمت‌های خداوند اشاره دارد. این نوع ممکن است به صورت عملی یا رفتاری ظاهر شود.
در معنای فلسفی یا اخلاقی: این اصطلاح می‌تواند به معنای انکار حقایق، اصول اخلاقی، یا حتی انکار ارزش‌های انسانی باشد و به نوعی بیانگر روی‌گردانی از حقیقت و مسئولیت‌های انسانی است.