پایدان

لغت نامه دهخدا

پایدان. ( اِ مرکب ) کفش. ( شعوری ):
چون بگردد پای او از پایدان
آشکوخیده بماند همچنان.رودکی.

فرهنگ معین

(اِمر. ) کفش.

فرهنگ عمید

= پاافزار

فرهنگ فارسی

( اسم ) کفش.

ویکی واژه

کفش.

جمله سازی با پایدان

پایدان پاره پای آبله شد معده از رنج جوع در گله شد