پاذیر

لغت نامه دهخدا

پاذیر.( اِ مرکب ) پادیر. پادیز. شمع. چوبی که زیر دیوار زنند تا نیفتد و آنرا نیارش [ کذا ] خوانند یا در زیر چوبی شکسته از سقف بزنند. ( صحاح الفرس ):
نه پاذیر باید ترا نه ستون
نه دیوار خشت و نه زاهن درا.رودکی.رجوع به پادیر و صور دیگر آن شود.