ورع

معانی لغوی و اصطلاحی

دوری از گناه: ورع به معنای پرهیز از گناهان و انجام کارهای ناپسند است. این مفهوم به فرد کمک می‌کند تا در زندگی خود از رفتارهایی که موجب نارضایتی خداوند می‌شود، دوری کند.

پرهیزکاری و پارسایی: این اصطلاح به عنوان ویژگی‌ای اخلاقی و دینی، نشان‌دهنده تعهد فرد به رعایت اصول اخلاقی و دینی است و به او کمک می‌کند تا در مسیر درست زندگی کند.

ورع در تصوف

دوری از شبهات: در اصطلاح عارفان و صوفیان، ورع به معنای اجتناب از هرگونه شبهه و مورد مشکوک است. این اجتناب به دلیل ترس از ارتکاب محرّمات و خطاهای بزرگ‌تر صورت می‌گیرد.

قناعت به حلال اندک: این واژه همچنین به معنای رضایت به روزی حلال و دوری از هر آنچه که ممکن است فرد را به گناه و معصیت نزدیک کند، است. این مفهوم شامل حفظ نفس از افتادن در ورطه منهیات و گناهان می‌شود.

کمال ورع

به این معناست که فرد از هر آنچه که او را از خداوند دور کند، بپرهیزد. این شامل اجتناب از مواردی است که حتی عقل انسان نیز آنها را مکروه می‌داند. به عبارت دیگر، این ویژگی فراتر از صرفاً اجتناب از محرّمات شرعی است و به یک نگرش جامع و عمیق به زندگی و رفتارهای فردی اشاره دارد.

مترادف‌ها و متضادها

مترادف‌ها: اتقا، پارسایی، پاکدامنی، پرهیز، پرهیزگاری، تقوا، زهد.

متضاد: ناپارسایی.