نفس

اسم دخترانه نفس یک نام خاص و با معانی عمیق است که به جنبه‌های مختلف زندگی و وجود انسان اشاره دارد:

معنی اصلی: نفس به معنای جان و روح است. این معنا نشان‌دهنده‌ی اهمیت و ارزش وجودی انسان و روح اوست. این نام می‌تواند نمادی از زندگی و وجود باشد و به فرد احساس خاصی از ارزشمندی و اهمیت بدهد.

دم و لحظه: نفس همچنین به معنای دم و لحظه است. این معنا می‌تواند به مفهوم زندگی و گذر زمان اشاره داشته باشد و به فرد یادآوری کند که هر لحظه از زندگی مهم و با ارزش است. این نام می‌تواند به فرد احساس آگاهی از زمان و اهمیت استفاده بهینه از لحظات زندگی را القا کند.

عمل دم و بازدم: نفس به معنای دم و بازدم، فرآیند ورود و خروج هوا از ریه‌ها است که برای تأمین اکسیژن و حذف دی‌اکسیدکربن در بدن ضروری است.

مایه زندگی: کسی که این نام را دارد به عنوان مایه زندگی تعبیر می‌شود، به این معنا که وجود فرد برای دیگران و محیط اطرافش ضروری و لازم است.

تصویر معنی نفس

لغت نامه دهخدا

نفس. [ ن َ ] ( ع اِ ) جان. روح. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( از دهار ) ( از مهذب الاسماء ). روان. ( ناظم الاطباء ). قوه ای است که بدان جسم زنده، زنده است. ( از مفاتیح ): خواهی پادشاه و خواهی جز پادشاه هر کسی را نفسی است و آن را روح گویند. ( تاریخ بیهقی ص 100 ). در این تن سه قوه است... و هر یک از این قوتها را محل نفسی دانند. ( تاریخ بیهقی )

فرهنگ معین

(نَ فْ ) [ ع. ] (اِ. ) ۱ - تن، جسم. ۲ - شخص، ذات. ۳ - جان، خون. ۴ - حقیقت هر چیز. ۵ - روح، روان. ج. نفوس. انفس.
(نَ فَ ) [ ع. ] (اِ. ) ۱ - دم، هوایی که با تنفس وارد ریه می شود. ۲ - مهلت، زمان. ج. انفاس.

فرهنگ عمید

۱. حقیقت هر چیز.
۲. جان.
۳. [قدیمی] تن، جسد، شخص انسان.
۴. [قدیمی] خون.
* نفس اماره: (فلسفه ) نفس شیطانی که انسان را به هواوهوس و کارهای ناشایسته وامی دارد.
* نفس لوامه: (فلسفه ) [قدیمی] نفس ملامت کننده که انسان را از ارتکاب کارهای ناپسند ملامت می کند و از کردار زشت باز می دارد.
* نفس مطمئنه: (فلسفه ) قوۀ روحانی که خاص پیغمبران و پیشوایان دین و زهاد و پرهیزکاران است، وجدان آرام.
* نفس ناطقه: (فلسفه ) نفس ناطق، نفس انسانی.
۱. (زیست شناسی ) هوایی که در حال تنفس از بینی و دهان به ریه داخل و از آن خارج می شود، دم.
۲. عمل تنفس.
۳. زمان کوتاه.
* نفس عمیق: نفسی که هوا را به اعماق ریه برساند.
* نفس کشیدن: (مصدر لازم ) تنفس کردن، دم زدن.

فرهنگ فارسی

نسیم هوا، دم، هوایی که درتنفس ازبینی ودهان به ریه، داخل میشود، انفاس جمع، جان، خون، تن، جسد، نفوس
( اسم ) نفس شراع. ( کشتی رانی ) بندی استکه به شراع دوخته شده و به دستور اتصال دارد ( سواحل خلیج فارس ).

فرهنگ اسم ها

اسم: نفس (دختر، پسر) (فارسی) (تلفظ: nafas) (فارسی: نفس) (انگلیسی: nafas)
معنی: جان و روح، دم و لحظه، نفس، عمل دو بازدم را گویند، مایه زندگی، کسی که وجودش مانند نفس کشیدن برای زندگی لازم است

دانشنامه عمومی

نفس (ترانه بیانسه). «نفس» یا «ایگو» ( به انگلیسی: Ego ) تک آهنگی از هنرمند اهل ایالات متحده آمریکا بیانسه است که در سال ۲۰۰۹ میلادی منتشر شد. این تک آهنگ در آلبوم من... ساشا فیرس هستم قرار داشت.
این تک آهنگ در چارت های جزو ده ترانه اول قرار گرفت.
نفس (فیلم ۲۰۰۴). نفس ( به هندی: Shwaas ) فیلمی محصول سال ۲۰۰۴ و به کارگردانی ساندیپ ساوانات است. در این فیلم بازیگرانی همچون آرون نالاواده، آشوین چیتاله، ساندیپ کولکارانی، آمروتا سوبهاش ایفای نقش کرده اند.
نفس (فیلم ۲۰۱۶). نفس ( به تلگو: Oopiri ) یا دوستی یک فیلم سینمایی هندی در ژانر کمدی - درام محصول سال ۲۰۱۶ و به کارگردانی وامسی پایدپالی و با بازی آکینی ناگرجونا، کارتی، تمنا باتیا، پراکاش راج، کالپانا است.
این فیلم بازسازی فیلم فرانسوی دست نیافتنی ها است.
نفس (فیلم ۲۰۱۷). نفس ( به انگلیسی: Breath ) فیلمی محصول سال ۲۰۱۷ و به کارگردانی سایمون بیکر است. در این فیلم بازیگرانی همچون سایمون بیکر، الیزابت دبیکی، سامسون کولتر، بن اسپنس، ریچارد راکسبرا و ریچل بلیک ایفای نقش کرده اند.

دانشنامه آزاد فارسی

نَفْس
این واژه معناهای گوناگونی به خود گرفته است. نزد حکما، نَفْس دَم یا نفخه ای است که جسم را حیات می بخشد و از آن نبات، حیوان و انسان می سازد. جان یا اصل سازمان دهندۀ موجودات زنده را فلاسفه ای نظیر دموکریتوس، امپدوکلس، اپیکوریان و رواقیان، اصلی مادی و فیثاغورسیان و افلاطونیان، اصلی غیر مادی می دانستند. ارسطو در رسالۀ دربارۀ نفس، که مرجع تفسیر های بعدی از این مفهوم است، نفس را در کل موجودات زنده مطالعه می کند. او نفس را صورت غیر مادی پیکرهای زنده و تفکیک ناپذیر از آن ها می داند و کارکردهای مختلفی برای آن قائل است که در سلسله مراتب زیر خلاصه می شود: غاذیه که نازل ترین مرتبه است و در همۀ موجودات وجود دارد و بر نفس گیاهی دلالت دارد؛ حاسّه که در حیوانات ظاهر می شود و به «نفس حیوانی» معطوف است؛ و عاقله یا ناطقه (مبداء ادراک کلیات و تفکر) که مخصوص انسان است و در رأس قوای نفس قرار دارد. و به «نفس انسانی» دلالت دارد. حکماً گفته اند که هر نفس بالاتری متضمن قوا و اعمال نفس پایین تر هم هست یعنی نفس حیوانی که بالاتر از نفس نباتی است، علاوه بر این که مبداء حس و حرکت است، مبداء تغذیه و نمو و تولید مثل نیز هست، بنابراین در حیوان دو نفس جداگانۀ نباتی و حیوانی وجود ندارد، بلکه نفس واحدی است که عمل نفس نباتی را نیز انجام می دهد. در انسان نفس ناطقه بالاترین مرتبۀ نفس است؛ و همین مفهوم، به مثابۀ مقوله ای غیرمادی، نامیرا و روحانی در فلسفه و دین ظاهر شده است. افلاطون در رسالۀ فدون با شبیه دانستن نفسِ شناسنده به مُثُل ابدی، نامیرایی نفس را استنتاج می کند. دکارت نیز گرچه نامیرایی نفس را اثبات نمی کند، اما آن را جوهری کاملاً جدا از جسم می داند. صدرالمتألهین شیرازی، معاصر دکارت، با توجه به نظریه حرکت جوهری، نفس را جسمانیةالحدوث و روحانیةالبقا می داند و معتقد است که ماده در مرحله ای از سیر تکاملی خود، صورت غیرمادی و مجرد پیدا می کند (جسمانیَةالحدوث) که در بقاء خود نیاز به ماده ندارد (روحانیةالبقا). به بیان دیگر، نفس میوه ای است که بر درخت ماده می روید امّا در ادامه هستی نیازی به آن ندارد. بدین گونه دوگانگی موجود بین ماده و روح در فلسفه های دیگر بویژه فلسفۀ دکارت، در حکمت متعالیه صدرا ازبین می رود. فلاسفۀ اسلامی نوعاً معتقد به تجرد نفس بودند و در اثبات آن دلایل و براهین چندی اقامه کرده اند که از آن جمله می توان به ادلۀ ابن سینا و ملاصدرا اشاره کرد؛ امّا برخی متکلمین ملتزم به آن نبوده و آن را جسمی لطیف می دانسته اند. از دیدگاه دینی، نفس فروغی ملکوتی و نَفخه ای الهی است که انسان به سبب حائزبودن آن اشرف مخلوقات است. در باورهای بسیاری از ادیان، نفس بخش ناملموسی از وجود انسان است که پس از مرگ جسم مادی، باقی می ماند. در یهودیّت، مسیحیت، و اسلام عقیده بر این است که در پایان زندگی، دربارۀ نفس داوری می شود و برپایۀ لیاقتش به دوزخ یا بهشت می رود. یهودیت ارتُدوکس معتقد است که اغلب نفوس، نخست مدتی را در برزخ سپری می کنند تا از گناه پاک شوند و پس از آن به بهشت می روند. مسیحیت آن بخش از وجود را نفس می خواند که با فیض الهی قابل پاک شدن از گناه باشد. در ادیان دیگر ازجمله آیین هندو گمان می رود که نفس، گرفتار تناسخ می ماند تا زمانی که شخص به اشراق برسد و از چرخۀ نوزایی رها شود. بنابر آموزه های آیین بودا، نفس یا روح ماندگاری در کار نیست. پاپ ژان پل دوم در پیام سال نو ۱۹۹۰ اظهار داشت که «حیوانات نفس دارند و انسان باید با برادران کوچکش مهربان باشد و احساس همبستگی کند». این گفته در کلیسای کاتولیک بحث فراوانی برانگیخت که هنوز هم ادامه دارد. نفس در اصطلاح قرآنی، همان جان یا روان است. در قرآن مجید به نَفْس سوگند یاد شده (شمس: ۷ـ۸) و با توجه به شئون و کارکردهای مختلف آن، به سه نوع تقسیم شده است: ۱. نفس امّاره (یوسف: ۵۳)؛ ۲. نفس لوّامه (قیامت: ۲)؛ ۳. نفس مطمئنه (فجر، ۲۷ـ۳۰). نفس امّاره به پیروی از طبیعتِ حیوانی انسان را به پیروی از لذات و شهوات امر می کند. نفس لوّامه که همان «وجدان اخلاقی» است، انسان را در پیروی کورکورانه از قوای طبیعی سرزنش می کند و او را از ارتکاب امور زشت و غیراخلاقی بازمی دارد. نفس مطمئنه نفسی است که بر اثر تمرین اخلاقی و مجاهدت از نگرانی و تشویش و سرزنش نفس لوامه رهایی یافته و به آرامش رسیده است. در این مقام، شخص یکسره مطابق موازین اخلاقی عمل می کند. عارفان مسلمان گاه نَفْس را به معنیِ خودبینی و انانیت (منیّت) به کار می برند. این منیّت، نه تنها سالک را از سلوک بازمی دارد، بلکه دید او را آن چنان محدود می کند که نمی تواند از مجازی بودنِ هستی خود در برابر ذات حق که همانا هستی محض و قائم به ذات است، آگاهی یابد. نَفْس در کاربردی دیگر، به معنیِ مجموعۀ اخلاق ناپسندی که در خوی انسان متمکّن و ثابت شده نیز، استعمال می شود. نیز ← روح