نافه گشا

نافۀ گشا به معنای کسی است که نافه مشک را باز کرده و آن را از هم می‌گشاید. با این کار، هوایی معطر و مشک‌آگین را منتشر می‌کند. مشک مجموعه‌ای از مواد معطر است که به‌طور معمول به‌عنوان نت پایه در عطرسازی به کار می‌رود. این مواد شامل ترشحات غده‌ای از جانورانی مانند آهوی ختن، گیاهان مختلف با عطرهای مشابه و ترکیبات مصنوعی با بوی مشابه هستند. در اصل، نام "مُشک" به ماده‌ای با بوی قوی اشاره دارد که از غده آهوی ختن استخراج می‌شود. این ماده از زمان‌های دور به‌عنوان یک تثبیت‌کننده محبوب در عطرسازی مورد استفاده قرار گرفته و یکی از گران‌ترین محصولات جانوری در جهان به شمار می‌آید. غده آهو به‌طور کلی شبیه به کیسه بیضه توصیف می‌شود. همچنین، این ماده در گیاهان و جانوران مختلفی با بوی مشابه یافت می‌شود و با وجود تفاوت‌های ساختاری و مولکولی، شامل طیف وسیعی از مواد معطر با عطرهای مشابه است.

لغت نامه دهخدا

نافه گشا. [ ف َ / ف ِ گ ُ ] ( نف مرکب ) آنکه نافه مشک را باز می کند و از هم می گشاید. که با گشودن نافه هوا را مشک آگین و معطر می کند.

فرهنگ معین

( ~. گُ ) (ص مر. ) خوشبو، معطر.

فرهنگ عمید

۱. آن که نافۀ مشک را بگشاید و بوی خوش پراکنده سازد، نافه گشاینده: هوا مسیح نفس گشت و خاک نافه گشای / درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد (حافظ: ۳۵۸ ).
۲. [مجاز] خوش بوکنندۀ هوا.

ویکی واژه

خوشبو، معطر.

جملاتی از کلمه نافه گشا

مشک رقم شد ز دم عنبرین نافه گشا گشت، چو آهوی چین
نغمه سرا جنبش خلخال او نافه گشا زلف ز دنبال او
بویی که سر نافه گشاید داری! آری، جز رحم هر چه باید داری!