مهمان خانه نوعی محل اقامتی اجاره‌ای است که معمولاً هر اتاق آن دارای یک یا دو تخت خواب می‌باشد. امکانات بهداشتی و آشپزخانه در بسیاری از موارد خارج از اتاق‌ها قرار دارند و به صورت مشترک مورد استفاده قرار می‌گیرند. مهمان خانه محلی است که مسافران در آن فرود می‌آیند و اقامت می‌کنند. این مکان‌ها به عنوان مهمانخانه، کاروانسرا و منزلگاه مسافران شناخته می‌شوند. در زبان امروزی، بین مسافرخانه و مهمانخانه تفاوت قائل می‌شوند؛ به طوری که مسافرخانه به عنوان محل اقامت و شب‌مانی شناخته می‌شود، در حالی که مهمانخانه علاوه بر اقامت، خدمات غذایی نیز برای مهمانان ارائه می‌دهد. در ایران، به مکان‌های اقامتی ارزان قیمت که به صورت شبانه‌روزی فعالیت می‌کنند، مهمان‌پذیر و مسافرخانه گفته می‌شود. در نیمه اول قرن چهاردهم خورشیدی، ساخت مسافرخانه‌های ارزان قیمت در شهرهای مختلف ایران رونق گرفت و این مکان‌ها در میدان‌های اصلی شهر، دروازه‌های ورودی و نزدیکی گاراژهای مسافرتی ساخته شدند. در دهه‌های اخیر، تمایل به ساخت و اقامت در هتل‌ها افزایش یافته است و به همین دلیل، بسیاری از مسافرخانه‌های قدیمی تغییر کاربری داده‌اند. در گذشته‌های دور، کاروانسراها وظیفه مهمانخانه را بر عهده داشتند.
مهمانخانه
لغت نامه دهخدا
- مهمانخانه ساختن؛ ترتیب دارالضیافه دادن. بنا کردن جا برای پذیرایی از مهمان: مهمانخانه ساخت و عهد کرد که بی مهمان چیز نخورد. ( قصص الانبیا ص 53 ).
- مهمانخانه نهادن؛ محلی را به پذیرایی مهمانان اختصاص دادن. ساختن مهمانخانه: شاه مهمانخانه نهاد و خلق ولایت را جمله حلوا داد. ( سمک عیار ج 1 ص 8 ).
|| ساختمانی که مسافران و رهگذریان در آن منزل کنند. مهمانسرا. فُنتُق. فندق.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. = هتل
فرهنگ فارسی
فرهنگستان زبان و ادب
ویکی واژه
جملاتی از کلمه مهمانخانه
هست مهمانخانه این تن ای جوان هر صباحی ضیف نو آید دوان
