مغلوط

لغت نامه دهخدا

مغلوط. [ م َ ] ( ع ص ) نادرست. باغلط. غلطدار. دارای غلط: کتابی مغلوط. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
- مغلوطفیه؛ که در آن غلط باشد. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ معین

(مَ ) [ ع. ] (اِمف. ) غلط دار.

فرهنگ عمید

غلط دار.

فرهنگ فارسی

غلط دار
( اسم ) ۱ - غلط کرده شده اشتباه شده. ۲ - ( صفت ) دارای غلط: [ این نسخه بغایت سقیم ومغلوط است.]

جمله سازی با مغلوط

💡 نسخه مغلوط عالم قابل اصلاح نیست وقت خود ضایع مکن، بر طاق نسیانش گذار

💡 نسخهٔ مغلوط عالم قابل اصلاح نیست وقت خود ضایع مکن، بر طاق نسیانش گذار