مزدیسنا

مزدیسنا، که به عنوان یکی از قدیمی‌ترین ادیان جهان شناخته می‌شود، ریشه در تمدن‌های باستانی ایران دارد و به آموزه‌های زرتشت، پیامبر بزرگ ایرانی، نسبت داده می‌شود. این دین به پرستش خدای یگانه و نیکی، یعنی اهوره مزدا، می‌پردازد و بر اهمیت حقیقت، پاکی و روشنایی تأکید دارد. مزدیسنا نه تنها یک نظام اعتقادی، بلکه یک سبک زندگی است که پیروان آن را به دنبال کردن اصول اخلاقی و انسانی دعوت می‌کند. در این دین، دو نیروی متضاد، یعنی نیکی و بدی، به عنوان عوامل اصلی در تعیین سرنوشت انسان‌ها شناخته می‌شوند و پیروان را به انتخاب راه نیکی و دوری از زشتی‌ها ترغیب می‌کنند. مراسم مذهبی، جشن‌ها و آیین‌های خاصی برای بزرگداشت این آموزه‌ها وجود دارد که به ترویج روحیه همبستگی و اتحاد در جامعه کمک می‌کند. همچنین، مزدیسنا به طبیعت و محیط زیست اهمیت زیادی می‌دهد و پیروان خود را به حفظ و نگهداری از آن تشویق می‌کند. با توجه به تاریخچه غنی و ارزش‌های والای آن، مزدیسنا همچنان تأثیرات عمیقی بر فرهنگ و هنر ایرانی داشته و در دنیای امروز نیز به عنوان یکی از منابع الهام‌بخش برای جستجوی حقیقت و معنای زندگی مورد توجه قرار می‌گیرد. به همین دلیل، مطالعه و شناخت این دین باستانی می‌تواند درک بهتری از تاریخ فرهنگی و فلسفی ایران را برای ما فراهم آورد و به ما کمک کند تا در زندگی روزمره خود از آموزه‌های آن بهره‌مند شویم.

لغت نامه دهخدا

مزدیسنا. [ م َ دَ ی َ ] ( اِخ ) ( مرکب از «مزده »، به معنی دانا و در عرف آئین زرتشتی به خدای یگانه اطلاق میگردد + «یسنا» به معنی ستایش ) کلمه ای است اوستائی، همان زبانی که بخشی از کتاب دینی اوستا بدان بر زبان زرتشت جاری شده است. دین آورده زرتشت. آئین زرتشت. آئین زرتشتی. ( از مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی تألیف دکتر معین ص 2، 3، 20، 21، 525، 526 ). در حدود هزار و صدسال پیش از مسیح آیین مزدیسنا پدید آمد. ( مزدیسنا تألیف دکتر معین ص 3 ). دین پیغمبر ایران. زرتشت اسپنتمان موسوم است به مزدیسنا، این کلمه صفت است به معنی پرستنده مزدا که اسم خدای یگانه است. در اوستا مزدیسن آمده و بسا با صفت «زرتشتی » یکجا استعمال شده است، یعنی دین آورده زرتشت، بسا هم با کلمه راستی پرست یکجا آمده است. ( یشت ها ج 1 ص 28 تألیف پورداود ). مزدیسنی. ( از حاشیه برهان ج 4 ذیل مزدیسنا و مزدیسنی ). زرتشتیان این کلمه ( مزدیسنا ) را بصورت مزدیسنی نیز تلفظ کنند. ( از حاشیه برهان ج 4 چ معین ذیل مزدیسنا و مزدیسنی ). مزدیسنا مقابل «دیویسنا» است که به معنی پرستنده دیو یا پروردگار باطل است. ( یشت ها تألیف پورداود ج 1 ص 28 ). دین مزدیسنا از یک طرف بواسطه مربوط بودن بدین برهمنان و از طرف دیگر بواسطه تماسی که با سایر ادیان داشته در تاریخ مذاهب مقام بسیار مهمی پیدا کرده است. ( یشت ها ج 1 ص 1 تألیف پورداود ).

فرهنگ معین

(مَ دَ یَ ) (اِ. ) خداپرستی، مزدا - پرستی، پیرو دین مزدایی.

فرهنگ عمید

زردشتی، مزداپرست.

فرهنگ فارسی

دانا

فرهنگ اسم ها

اسم: مزدیسنا (پسر) (پهلوی، اوستایی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: mazdeyasnā) (فارسی: مَزديسنا) (انگلیسی: mazdeyasna)
معنی: زردشتی، مزداپرست، خداپرستی، ( در ادیان ) دین پیامبر ایران اشوزرتشت اسپنتمان موسوم است به مزدیسنا، [این کلمه صفت به معنی پرستنده ی مزدا که اسم خدای یگانه است و بسا با صفتِ زرتشتی یکجا استعمال شده است که به معنی دین آورده ی زرتشت است]

ویکی واژه

خدا پرستی، مزدا پرستی، پیرو دین مزدایی. مزدیسنا ممکن است به دو بخش مزده - یسنا قابل تجزیه باشد. این واژه اگر از اهورامزدا نشعت گرفته باشد مفاهیم ارزشی داشته ولی اگر از مزدک نشعت گرفته باشد مفاهیم ضد ارزشی داشته.