مزدیسنا

مزدیسنا، که به عنوان یکی از قدیمی‌ترین ادیان جهان شناخته می‌شود، ریشه در تمدن‌های باستانی ایران دارد و به آموزه‌های زرتشت، پیامبر بزرگ ایرانی، نسبت داده می‌شود. این دین به پرستش خدای یگانه و نیکی، یعنی اهوره مزدا، می‌پردازد و بر اهمیت حقیقت، پاکی و روشنایی تأکید دارد. مزدیسنا نه تنها یک نظام اعتقادی، بلکه یک سبک زندگی است که پیروان آن را به دنبال کردن اصول اخلاقی و انسانی دعوت می‌کند. در این دین، دو نیروی متضاد، یعنی نیکی و بدی، به عنوان عوامل اصلی در تعیین سرنوشت انسان‌ها شناخته می‌شوند و پیروان را به انتخاب راه نیکی و دوری از زشتی‌ها ترغیب می‌کنند. مراسم مذهبی، جشن‌ها و آیین‌های خاصی برای بزرگداشت این آموزه‌ها وجود دارد که به ترویج روحیه همبستگی و اتحاد در جامعه کمک می‌کند. همچنین، مزدیسنا به طبیعت و محیط زیست اهمیت زیادی می‌دهد و پیروان خود را به حفظ و نگهداری از آن تشویق می‌کند. با توجه به تاریخچه غنی و ارزش‌های والای آن، مزدیسنا همچنان تأثیرات عمیقی بر فرهنگ و هنر ایرانی داشته و در دنیای امروز نیز به عنوان یکی از منابع الهام‌بخش برای جستجوی حقیقت و معنای زندگی مورد توجه قرار می‌گیرد. به همین دلیل، مطالعه و شناخت این دین باستانی می‌تواند درک بهتری از تاریخ فرهنگی و فلسفی ایران را برای ما فراهم آورد و به ما کمک کند تا در زندگی روزمره خود از آموزه‌های آن بهره‌مند شویم.

لغت نامه دهخدا

مزدیسنا. [ م َ دَ ی َ ] ( اِخ ) ( مرکب از «مزده »، به معنی دانا و در عرف آئین زرتشتی به خدای یگانه اطلاق میگردد + «یسنا» به معنی ستایش ) کلمه ای است اوستائی، همان زبانی که بخشی از کتاب دینی اوستا بدان بر زبان زرتشت جاری شده است. دین آورده زرتشت. آئین زرتشت. آئین زرتشتی. ( از مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی تألیف دکتر معین ص 2، 3، 20، 21، 525، 526 ). در حدود هزار و صدسال پیش از مسیح آیین مزدیسنا پدید آمد. ( مزدیسنا تألیف دکتر معین ص 3 ). دین پیغمبر ایران. زرتشت اسپنتمان موسوم است به مزدیسنا، این کلمه صفت است به معنی پرستنده مزدا که اسم خدای یگانه است. در اوستا مزدیسن آمده و بسا با صفت «زرتشتی » یکجا استعمال شده است، یعنی دین آورده زرتشت، بسا هم با کلمه راستی پرست یکجا آمده است. ( یشت ها ج 1 ص 28 تألیف پورداود ). مزدیسنی. ( از حاشیه برهان ج 4 ذیل مزدیسنا و مزدیسنی ). زرتشتیان این کلمه ( مزدیسنا ) را بصورت مزدیسنی نیز تلفظ کنند. ( از حاشیه برهان ج 4 چ معین ذیل مزدیسنا و مزدیسنی ). مزدیسنا مقابل «دیویسنا» است که به معنی پرستنده دیو یا پروردگار باطل است. ( یشت ها تألیف پورداود ج 1 ص 28 ). دین مزدیسنا از یک طرف بواسطه مربوط بودن بدین برهمنان و از طرف دیگر بواسطه تماسی که با سایر ادیان داشته در تاریخ مذاهب مقام بسیار مهمی پیدا کرده است. ( یشت ها ج 1 ص 1 تألیف پورداود ).

فرهنگ معین

(مَ دَ یَ ) (اِ. ) خداپرستی، مزدا - پرستی، پیرو دین مزدایی.

فرهنگ عمید

زردشتی، مزداپرست.

فرهنگ فارسی

دانا

فرهنگ اسم ها

اسم: مزدیسنا (پسر) (پهلوی، اوستایی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: mazdeyasnā) (فارسی: مَزديسنا) (انگلیسی: mazdeyasna)
معنی: زردشتی، مزداپرست، خداپرستی، ( در ادیان ) دین پیامبر ایران اشوزرتشت اسپنتمان موسوم است به مزدیسنا، [این کلمه صفت به معنی پرستنده ی مزدا که اسم خدای یگانه است و بسا با صفتِ زرتشتی یکجا استعمال شده است که به معنی دین آورده ی زرتشت است]

ویکی واژه

خدا پرستی، مزدا پرستی، پیرو دین مزدایی. مزدیسنا ممکن است به دو بخش مزده - یسنا قابل تجزیه باشد. این واژه اگر از اهورامزدا نشعت گرفته باشد مفاهیم ارزشی داشته ولی اگر از مزدک نشعت گرفته باشد مفاهیم ضد ارزشی داشته.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم