محظوظ

کلمه محظوظ در زبان فارسی به معنای خوشبخت یا کامروا است، این واژه به حالتی اشاره دارد که فرد از چیزی بهره‌مند شده و از آن لذت می‌برد.

معنای لغوی:

محظوظ از ریشه حظ به معنای لذت مشتق شده است. این واژه به حالتی اشاره دارد که فرد از یک تجربه، وضعیت یا نعمت خاص بهره‌مند شده و احساس خوشبختی و رضایت می‌کند.

کاربرد:

واژه محظوظ معمولاً در جملات توصیفی به کار می‌رود تا بیانگر حالت خوشبختی و رضایت فرد باشد. به عنوان مثال: خانواده‌اش در کنار هم، محظوظ و شاد بودند.

معانی مرتبط:

خوشبخت: به معنای داشتن زندگی رضایت‌بخش و شاد.

کامروا: به معنای موفق و خوشحال در زندگی.

بهره‌مند: به معنای کسی که از چیزی بهره‌مند شده و از آن لذت می‌برد.

حظ‌برنده: به معنای کسی که از نعمت‌ها و لذت‌ها بهره‌مند شده است.