در زبان فارسی به معنای «ناچار» یا «ناگزیر» به کار می‌رود و به نوعی بر ضرورت یا اجبار دلالت دارد. این واژه نشان دهنده این است که چیزی حتماً باید اتفاق بیفتد یا به وقوع بپیوندد. به عبارت دیگر، وقتی می‌گوییم «لابد»، به نوعی به یقین و قطعیت اشاره داریم.
برای مثال، اگر بگوییم: «لابد باران خواهد بارید»، به این معناست که براساس نشانه ها و پیش بینی ها، بارش باران حتمی به نظر می‌رسد. در این جمله، «لابد» نشان دهنده این است که شرایط به گونه‌ای است که بارش باران اجتناب ناپذیر است.
همچنین، در مکالمات روزمره ممکن است بگوییم: «لابد او در خانه نیست»، که در اینجا به این اشاره دارد که بر اساس شواهد موجود، احتمالاً او در خانه نیست و این نتیجه گیری بر مبنای اطلاعات موجود است.
به طور کلی، به ما کمک می‌کند تا احساس قطعیت و اجبار را در بیان خود منتقل کنیم و به نوعی به شنونده این پیام را برسانیم که نتیجه‌ای که به آن اشاره می‌شود، غیرقابل انکار است.
