فرومایگی

کلمه فرومایگی در معانی متعدی از جمله: بخل، پستی، حقارت، خست، دون همتی، رذالت، سفلگی به کار می رود. کلمه فرومایگی در زبان فارسی به معنای پایینی بودن یا بی‌ارزشی است و از ریشه فرومایه به معنای پست یا تاسف‌آور ساخته شده است. رذیلت و پلیدی به عملی، رفتاری یا عادتی اطلاق می‌شود که در یک جامعه خاص به عنوان غیراخلاقی یا تحقیرآمیز شناخته می‌شود. در معنای خاص‌تر، رذیلت می‌تواند به اشتباهی، نقصی، ناتوانی یا حتی یک عادت ناپسند اشاره کند. این واژه همچنین به ویژگی‌های شخصیتی نامطلوب یا صفاتی چون ستمگری و بزدلی اشاره دارد. برخی از بداخلاقی‌ها شامل مواردی همچون خشم، غرور، دروغ، ترس، بی‌وفایی، شک، حسادت، حرص، بی‌عدالتی، بی‌صبری، بی‌پروایی، تنبلی، بطالت، ضعف، شهوت و غضب هستند.