غوچی

لغت نامه دهخدا

غوچی. [ غ َ ]( اِ ) گودال یعنی جای عمیق. ( از برهان قاطع ) ( آنندراج ). گَوِ خرد؛ یعنی مغاک کوچک. ( غیاث اللغات ). جهانگیری گوید: «غوچی گودال را گویند و آن را غفچ و غفچی نیز گویند». ولی غفچ بمعنی آبگیر است و مرادف غوچی نتواند بود. در سراج اللغات آمده: در هندوستان اطلاق آن بر گودالی باشد که در زمین سیاه خود بخود پیدا شودو چندان عمیق نباشد. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ).

فرهنگ معین

(غَ ) (اِ. ) گودال.

فرهنگ عمید

گودال، جای گود در زمین.

فرهنگ فارسی

( اسم ) گودال جای عمیق.

ویکی واژه

گودال.

جمله سازی با غوچی

روم بخدمت یرغوچیان حضرت شاه که تا از آن بت بیدادگر بخواهم داد
یرغوچیان چشم سیاهت به یک نظر ملک دل خراب به یرغو گرفته‌اند
به آن امید که یرغوچیانِ حضرتِ اعلا به حکم یاسه روانت در آورند به یرغو
مشکلی دارم که از یرغوچیان آن شوخ را هر که خواهد دید خواهد شد به عمدا یاورش