شاهر

اول قدم از آتش نمرود گذر کن در شاهره عشق جز این رهگذری نیست

شاهرا مصدوقه احوال چون معلوم شد کرد ز آب لطف گلزار محبت را طری

از کوچهٔ تنگ تو شهی می‌گذرد برخیز و سرِ شاهرهی منزل کن

صائب که را گمان که سیه مست غفلتی در شاهراه توبه شود خضر راه ما؟

شاه جهان علی است برو در قفای او راهی که شاه رفته همانست شاهراه

خواهی اگر بکوی حقیقت سفر کنی باید ز شاهراه طریقت گذر کنی