سمنو

سمنو

سمنو یک نوع دسر یا خوراک سنتی ایرانی است که به ویژه در ایام نوروز و جشن‌های خاص مانند سمنوپزان تهیه می‌شود. این خوراک به دلیل خواص غذایی و طعم خاصش، جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ و سنت‌های ایرانی دارد.

طرز تهیه:

گندم را خیس کرده و پس از چند روز جوانه‌زنی، می‌پزند تا نرم شود. پس از پخته شدن، آن را آسیاب می‌کنند تا آردی نرم و لطیف به دست آید. آرد گندم را با آب و مقداری شکر و گاهی هم با افزودن مواد دیگری مانند روغن، پخته و هم می‌زنند تا به غلظت و قوام مناسب برسد.

خواص غذایی:

سمنو غنی از پروتئین‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی است و به عنوان یک منبع انرژی طبیعی شناخته می‌شود. این خوراک به دلیل وجود گندم، فیبر بالایی دارد و می‌تواند به بهبود عملکرد دستگاه گوارش کمک کند.

جایگاه فرهنگی:

این خوراکی به عنوان نماد باروری و خوشبختی در فرهنگ ایرانی شناخته می‌شود و در سفره‌های هفت‌سین نوروز قرار می‌گیرد. تهیه سمنو معمولاً به صورت جمعی و با همکاری اعضای خانواده یا دوستان انجام می‌شود و به همین دلیل، یک فعالیت اجتماعی و فرهنگی نیز به حساب می‌آید.

لغت نامه دهخدا

سمنو. [ س َ م َ ] ( اِ ) چیزی است مانند حلوای تر و آنرا از شیره ریشة گندم سبز شده پزند. ( برهان ) ( آنندراج ). نیداه. ( ابن بطوطه ). چیزی است که از گندم سبز پزند و در خراسان متعارف است و خشخاش و گردکان و بادام و پسته در آن کنند و در عرف حلوای سمنگ گویند. ( فرهنگ رشیدی ).
سمنو. [ س ُ م َ ] ( اِ ) آش رشته و آش آگرا باشد. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(سَ مَ ) (اِ. ) نوعی شیرینی که از شیرة گندم سبز کرده و آرد می پزند و در سفرة هفت سین می گذارند.

فرهنگ عمید

نوعی خوراک شبیه حلوا که از شیرۀ گندم سبزکرده و آرد پخته می شود و بیشتر برای عید نوروز درست می کنند و آن را در بساط هفت سین می گذارند.

فرهنگ فارسی

نوعی خوراکی شبیه به حلواازشیره گندم سبزو آرد
( اسم ) نوعی شیرینی که معمولا در هفت سین گذارند. طرز تهیه: گندم را سه روز در آب خیس کنند سپس در میاورند و در پارچه ای ریزند و در ظرفی گذارند و گاه به گاه پف نم به آن زنند تا وقتی که گندم ریشه زند. سپس آنرا در یک سینی پخش کنند و کناری گذارند تا با اندازه یک سانتیمتر از سر گندم سبزی بیرون زند بعد در چرخ کنند و به شیره آن که با چرخ گرفته شده به مقدار چهار برابر اصلی آرد گندم افزایند. سپس مانند فرنی بهم زنند تا ته نگیرد و نسوزد آنگاه مانند پلو دم کنند و پس از دم کشیدن بردارند و مصرف کنند.
آش رشته و آش آگرا باشد

دانشنامه آزاد فارسی

سَمَنو
خوردنی شیرین ایرانی و از اجزای سفرۀ هفت سین، فراهم آمده از شیرۀ جوانۀ گندم و آرد. گندم پاک کردۀ سالم را دو روز در دیگ آب سرد می گذارند و هر روز آب آن را عوض می کنند. در روز سوم گندم را در آب کش می ریزند و روی آن را با پارچه ای می گیرند تا نور بر آن نیفتد. تا جوانه زدن گندم روزی دو ـ سه بار آن را زیر آب سرد می گیرند. گندم جوانه بسته آن است که نیشی سفیدسبز بر سر و ریشه ای دو تاره در بن دارد. جوانۀ گندم را چندین بار آب به آب می شویند و سپس می کوبند یا در چرخ گوشت چرخ می کنند. شیرۀ به دست آمده را در آب حل می کنند و مایه را پس از گذراندن از صافی ای با شبکه هایی بسیار ریز (ترجیحاً کیسۀ ململ) دوباره با آب مخلوط می کنند سپس مخلوط آن را روی آتش می گذارند و هم می زنندتا بدان حد که آب آن بخار شود. شیرینی سمنو از شیرۀ جوانۀ گندم است. از آن جا که پخت سمنو زحمت فراوان داشت، گروهی از زنان در تدارک شیرۀ جوانه و مقدمات دیگر آن و گروهی از مردان در هم زدن دیگ دست به دست می شدند (← سمنوپزان). سمنو از اجزای هفت سین و از مرسوم ترین نذرانه ها بوده است، به وجهی که حاجت مندان به شراکت، اقلامی، به ویژه بادام یا گردوی پوست ندریده، بدان می افزودند.

ویکی واژه

نوعی شیرینی که از شیرة گندم سبز کرده و آرد می‌پزند و در سفرة هفت سین می‌گذارند.

جملاتی از کلمه سمنو

سمنو در آشتیان برخلاف سایر نقاط ایران که غالباً به مناسبت عید نوروز پخته می‌شود، در تمام طول سال به عنوان غذای نذری و در دور همی‌های مردم صرف می‌شود. همچنین جشنواره آیین سمنوپزان هرساله در هفته سوم اردیبهشت برگزار می‌شود و پذیرای مهمانان از سراسر کشور می‌باشد.
شوهر دادن دختران دم‌بخت، موضوع دیگری است که ذهن این زنان را به خود مشغول کرده‌است. در «سمنوپزان» مریم‌خانم علاوه بر این‌که از عم‌قزی برای هوویش طلسم می‌خواهد، به شوهر دادن دختر دم‌بختش هم فکر می‌کند.
آشتیان چندین غذا و نان محلی دارد که خاص آشتیان و مناطق اطراف آن است. غذاهایی مانند آش قرمز (قره‌قورورت)، سمنو، آش جو (با سیرابی)، دوغ گرمه، آش ترخنه دوغ، آش ترماش، آش ویشیل و نان‌های فتیر، نان چایی، نان قرصه، نان مایه‌دار (شیرمال) و کوله‌ولا اشاره کرد.
شباهت تجکی به سمنو فقط در استفاده از جوانه گندم است در حالی که دستور پخت کاملاً متفاوتی دارند. در حقیقت ظاهر و حتی طعم تجگی شباهتی به سمنو ندارد، اما چون از همان مواد اولیه در تهیه این خوراکی سیستانی استفاده می‌شود، برخی به آن نام، سمنوی جنوبی را داده‌اند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم