زبان میانجی

{lingua franca, interlingua} [زبان شناسی] زبانی که افراد دارای زبان های مادری مختلف از آن برای برقراری ارتباط استفاده می کنند

یک زبان میانجی یک زبان است که بین دو گروه که زبان مادری مشترک ندارند، به کار می رود، به خصوص اگر یک زبان سوم به کار رود که با زبان هر دو گروه متفاوت باشد. معروف ترین زبان میانجی انگلیسی است. زبان مشترک یا میانجی زبانی است که به عنوان زبان میانجی برای برقراری ارتباط بینِ گویشورانِ زبان ها و گویش های گوناگون، در مقیاس کشوری، به کار می رود.
• انگلیسی در رایانش
• زبان عربی در جهان اسلام و علوم اسلامی
در ایران، زبان فارسی تنها زبان رسمی است، همچنین زبان میانجی بین اقوام ایران.
در پاکستان، زبان اردو تنها زبانِ ۷ درصد پاکستانی ها است اما تنها زبان رسمی است و به عنوان زبان میانجی بین قومیت ها تکلم می شود.

زبانی که افراد دارای زبان‌های مادری مختلف از آن برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند.

💡 با شروع جنگ جهانی دوم، او به صورت نوبتی با اعضای اصلی جنبش زبان‌غربی‌نگر، که در کشور سوئیس شکل گرفته‌بود، در ارتباط بود. او سپس عضو کمیته مشاوران زبانی سازمان زبان میانجی جهانی شد، که این سازمان بعدها زبان اینترلینگوا را در سال ۱۹۵۱ تولید و منتشر کرد.

💡 در شهرستان پیرانشهر غلبه جمعیتی با ایرانیان کُرد است و با توجه به رسمی بودن زبان فارسی در مناطق کُردنشین و دیگر نقاط ایران، همهٔ اهالی شهرستان پیرانشهر بر زبان فارسی نیز مسلط بوده و آن را به عنوان زبان میانجی و زبان بین‌قومی استفاده می‌نمایند.

💡 در حالی که اردو و اسلام با هم نقش مهمی در رشد هویت ملی پاکستان داشتند، اختلافات در دهه ۱۹۵۰ (به ویژه اختلافات در پاکستان شرقی، که بنگالی زبان غالب بود)، ایده اردو به عنوان یک نماد ملی و کاربردی بودن آن به عنوان زبان میانجی را به چالش کشید. هنگامی که در پاکستان شرقی سابق (بنگلادش کنونی) انگلیسی و بنگالی نیز به عنوان زبان رسمی پذیرفته شدند، از اختلافات موجود در مورد اردو کاسته شد.

💡 آرامی باستان به آرامی آرامی‌ها از زمان پیدایش آن تا زمانی که به زبان میانجی رسمی در هلال حاصلخیز تبدیل شد گفته می‌شود. آرامی باستان زبان رسمی و دولتی در دمشق، حمص، ارواد بود.

💡 آرامی باستان به آرامی آرامی‌ها از زمان پیدایش آن تا زمانی که به زبان میانجی رسمی در هلال حاصلخیز تبدیل شد گفته می‌شود. آرامی باستان زبان رسمی و دولتی در دمشق، حمص و ارواد بود.