روسیه در زبان‌های مختلف با تلفظ‌های گوناگونی بیان می‌شود که برخی از آن‌ها ممکن است ریشه‌هایی در زبان‌های باستانی داشته باشند. در زبان معیار باستان، تجزیه این نام به دو بخش رو و سیا مورد اشاره قرار گرفته است. بخش سیا همچنان موضوعی برای کاوش و تحقیق است، اما ارتباط احتمالی آن با واژگان و مفاهیم در اسطوره‌ها و نام‌های کهن ایرانی، مانند سیامک و سیاوش، و همچنین نام دریای سیاه، جالب توجه به نظر می‌رسد. این هم‌راستایی‌های زبانی و اسطوره‌ای، دریچه‌ای به سوی درک عمیق‌تر روابط فرهنگی و تاریخی در گذشته‌های دور می‌گشاید.
تحلیل واژه سیا و ارتباطات احتمالی آن
بخش سیا در نام روسیه پتانسیل ارتباط با واژگان و مفاهیم کهن را دارد. در زبان فارسی، سیاه به رنگی اطلاق می‌شود که در فرهنگ‌های مختلف معانی نمادین متعددی را حمل می‌کند. از سوی دیگر، شباهت آوایی و معنایی احتمالی این بخش با نام‌های اساطیری چون سیامک و سیاوش که در شاهنامه فردوسی جایگاهی ویژه دارند، می‌تواند نشان‌دهنده یک منشأ مشترک یا تأثیرپذیری فرهنگی باشد. حتی اشاره به دریای سیاه نیز این پیوند را تقویت می‌کند، زیرا نام‌گذاری جغرافیایی اغلب تحت تأثیر باورها، تاریخ و زبان مردمان ساکن در آن مناطق صورت می‌گیرد.
گسترش معنایی و اهمیت تاریخی
اینگونه تحلیل‌های ریشه‌شناختی و اسطوره‌شناختی به ما کمک می‌کنند تا درک جامع‌تری از چگونگی شکل‌گیری نام‌ها و پیوندهای فرهنگی میان ملت‌ها در طول تاریخ پیدا کنیم. ارتباط احتمالی میان نام روسیه و عناصر زبانی و اساطیری ایران باستان، اگرچه نیازمند تحقیقات بیشتر است، اما خود به تنهایی گویای پیچیدگی‌ها و لایه‌های پنهان در تاریخ زبان و فرهنگ بشری است. این موضوع نه تنها به غنای درک ما از تاریخ می‌افزاید، بلکه بر اهمیت مطالعه تطبیقی زبان‌ها و اسطوره‌ها برای کشف ارتباطات فراموش‌شده تأکید می‌کند.