معنی واژه در کاربرد زبانی
رنین در اصل واژه‌ای عربی است که در فارسی نیز به‌کار می‌رود و معنای کلی آن «صوت و آوا» است. این واژه معمولاً برای اشاره به صدایی همراه با حزن، گریه یا ناله استفاده می‌شود و به همین دلیل بار عاطفی و احساسی پررنگی دارد. در متون کهن، این واژه هم به معنای نغمه و آواز خوش آمده و هم به فریادی اندوهگین و حزین اشاره داشته است.
در متون لغوی، «رنین» علاوه بر نغمه و آوا، به «فریاد کردن»، «ناله و زاری» و حتی «بانگ کمان» نیز اطلاق شده است. ترکیب‌هایی مانند «سمعت له رنّةً و رنيناً» در متون عربی بیانگر شنیدن صدای اندوهگین یا فریاد حزین هستند. این گستره‌ی معنایی باعث شده است که این واژه، هم در شعر فارسی برای بیان حالات روحی و احساسی استفاده شود و هم در زبان روزمره برای توصیف صدا یا نغمه‌ای خاص.
معنی در دانش پزشکی
رنین (Renin) همچنین نام آنزیمی است که در کلیه ترشح می‌شود و نقشی اساسی در تنظیم فشار خون و تعادل سدیم و آب بدن دارد. این آنزیم پروتئین آنژیوتانسینوژن را به آنژیوتانسین نوع یک تبدیل می‌کند که آغازگر سازوکارهای هورمونی برای کنترل فشار خون است.
ترشح این آنزیم معمولاً در پاسخ به کاهش حجم خون، افت سدیم یا کاهش فشار خون صورت می‌گیرد. باید دقت شود که رنین کلیوی با آنزیم معدی به نام رنين یا کایموزین (Chymosin) اشتباه گرفته نشود؛ چراکه آنزیم معده در انعقاد شیر نقش دارد، نه در تنظیم فشار خون.
