دوایر

دوایر در زبان فارسی جمع کلمه دایره است که به معنای دایره‌ها یا حلقه‌ها می‌باشد و می‌تواند به چندین مفهوم مختلف اشاره کند:

ریاضی و هندسه:

در ریاضیات، دوایر به شکل‌های هندسی گرد اشاره دارد که تمام نقاط آن از یک نقطه مرکزی (مرکز دایره) با فاصله‌ای برابر (شعاع) قرار دارند. دایره‌ها یکی از اشکال بنیادی در هندسه هستند و ویژگی‌های خاصی دارند.

سازمان‌ها و نهادها:

در زبان اداری و سازمانی، این واژه می‌تواند به بخش‌ها یا واحدهای مختلف یک سازمان اشاره کند. به عنوان مثال، در یک اداره دولتی، ممکن است دوایر مختلفی وجود داشته باشد که هر کدام وظایف خاص خود را دارند (مانند دوایر مالی، اداری، منابع انسانی و غیره).

اجتماعی و فرهنگی:

در برخی از زمینه‌ها، این اصطلاح می‌تواند به گروه‌ها یا حلقه‌های اجتماعی اشاره کند که افراد بر اساس علایق یا فعالیت‌های مشترک در آن‌ها گرد هم می‌آیند.

تصویر معنی دوایر

لغت نامه دهخدا

دوایر. [ دَ ی ِ ] ( ع اِ ) ج ِ دایره. دایره ها. ( ناظم الاطباء ). رجوع به دوایر و دایره شود.

فرهنگ معین

(دَ یِ ) [ ع. دوائر ] (اِ. ) جِ دایره.

فرهنگ عمید

= دایره

فرهنگ فارسی

جمع دایره
( اسم ) جمع دایره دو آتش. ( صفت ) ۱ - هر چیز که دو بار روی آتش گرم و پخته شود. ۲ - آنچه که دو بار تقطیر شده باشد. ۳ - لب معشوق ( بسبب سرخی و گرمی ).

ویکی واژه

دوائر
جِ دایره.

جملاتی از کلمه دوایر

نقطه ای زین دوایر پر کار نیست بیرون ز دور این پرگار

در ایران «فال‌گیری با عوامل و وسایل متعددی انجام می‌شد، از جمله ستارگان، کتاب، تاس (در رمل)، جداول و دوایر (در جفر)، استخوان شانۀ گوسفند (کتف)، کف دست آدمی (کف‌بینی)، گیاهان، جانوران و نخود»

مشو دلتنگ ازین نیلی دوایر چه داند کس که چون خواهد شد آخر

و هواها جمله بر دوقسم است: یکی هوای لذت و شهوت و دیگر هوای جاه و ریاست.آن که متابع هوای لذتی باشد اندر خرابات بود، و خلق از فتنهٔ وی ایمن بوند؛ اما آن که متابع هوای جاه و ریاست بود اندر صوامع و دوایر بود و فتنهٔ خلق باشد؛ که خود از راه افتاده باشد و خلق را نیز به ضلالت برده. فَنَعوذُ باللّهِ مِنْ مُتابَعَةِ الهوی.

پر از دوایر و اشکال باد خاک درت ز نقش بوسهٔ حکام و سجدهٔ عمّال

از خواص ظاهری چوب راش درون نامشخص و به رنگ کرم مایل به قرمز است. دوایر سالیانه فشرده و در نتیجه در مقاطع طولی دارای خطوط کم و بیش مشخص ناشی از آن است. از بارزترین خصوصیات شاید بتوان به پره‌های چوبی در مقاطع طولی اشاره کرده که در مقطع شعاعی به پرمگس و در مقطع مماسی به دوک معروفند و این پره‌ها به صورت لکه‌های قرمز دیده می‌شود.