آبگریز

اثر آبگریز دلیل جداسازی مخلوط روغن و آب به دو جزء است. این اثر همچنین دارای اثرات مرتبط با زیست‌شناسی، از جمله: غشای سلولی و تشکیل وزیکول، تاشدگی پروتئین، قرار دادن پروتئین‌های پوسته‌ای در محیط چربی غیر قطبی و تجمع مولکول کوچک پروتئین است. از این رو اثر آبگریز برای زندگی ضروری است. موادی که این اثر در آن مشاهده شده‌است به عنوان آبگریز شناخته می‌شوند.

استئارات روی (زینک استئارات) پودری سفید رنگ میکرونیزه و آبگریز است که در خانواده صابون‌های روی قرار دارد. این ماده پر کاربرد صنعتی از واکنش اسیدهای چرب با ترکیبی از فلز روی حاصل می‌شود،.

ساختار هر لایه از غشاء از مولکول‌های فسفولیپید تشکیل شده‌است. انتهای فسفات هر مولکول فسفولیپید در آب محلول بوده و آب‌دوست است و انتهای دارای ساختار اسید چرب فقط در چربی‌ها محلول بوده و آب‌گریزاست. بخش‌های آب‌گریز غشا (دم اسیدچرب آبگریز) به هم نزدیک بوده و این پدیده منجر به عدم نزدیکی و نفوذ آب درون ماتریکس برون‌سلولی به سلول می‌شود.

بسیاری از مواد آلی (مانند چربی‌ها و روغن‌ها و آلکان‌ها) آبگریز هستند؛ یعنی در آب محلول نیستند. بسیاری از مواد غیر آلی نیز محلول نیستند؛ از جمله، اکثر اکسیدهای فلزات، سولفیدها و سیلیکات‌ها.

آبگریزی از جمله خصوصیات فیزیکی سطحی یک ماده است. مواد آبگریز به دلیل ناهمواری‌های سطحی میکرومتری و نانومتری خود، اجازه پخش شدن یا جذب شدن آب روی سطح را نمی‌دهند و از این رو موجب قطره‌ای شدن آب و سر خوردن آن می‌شوند.