آذرگشسب (مخفف آذرگشنسب) یکی از سه آتش مقدس و مهم در جهان باستان ایران است. در باورهای دینی زرتشتی، آذرگشسب نام فرشته‌ای است که موکل بر آتش است و همواره در آتش حضور دارد.
همچنین آذرگشسب نام آتشکده‌ای بوده که در شهر بلخ قرار داشته و یکی از مراکز مهم مذهبی زرتشتیان به شمار می‌رفته است و گفته شده است که گنجینه‌ها و کتاب‌های مقدس مانند «زند و اوستا» نیز در این مکان نگهداری می‌شدند. بنا به روایات تاریخی، اسکندر مقدونی این آتشکده را ویران کرده و گنجینه‌ها را غارت کرده است.
در شاهنامه فردوسی، آذرگشسب نام یکی از سرداران برجسته و معروف در زمان خسرو پرویز است. نام این شخصیت تاریخی یا اسطوره‌ای در متون حماسی و تاریخی ایران باستان آمده است.