جوز هندی (با نام علمی: Myristica fragrans) یک ادویه و میوه است که از درختی به همین نام به دست می‌آید. این درخت بومی مناطق گرمسیری است و به ویژه در کشورهای اندونزی، گینه نو و کارائیب رشد می‌کند. جوز هندی به عنوان یک ادویه معطر و خوشبو در آشپزی و همچنین در طب سنتی استفاده می‌شود.
مراحل تهیه این ادویه به این صورت است که : درخت جوز هندی میوه هایی تولید می‌کند که به شکل گرد و بزرگ هستند. این میوه ها وقتی که به بلوغ می‌رسند، پوست آن ها ترک می‌خورد و دانه های داخلی نمایان می‌شوند. میوه های رسیده جمع آوری می‌شوند. این میوه ها معمولاً در فصل برداشت، که معمولاً بین ۷ تا ۹ ماه پس از گل دهی درخت است، برداشت می‌شوند. میوه ها پس از جمع آوری، پوست آن ها جدا شده و دانه های داخلی از آن ها خارج می‌شود. سپس دانه ها به مدت چند روز در آفتاب خشک می‌شوند تا رطوبت آن ها کاهش یابد. پس از خشک شدن، دانه ها به طور کامل خشک شده و قشر سخت آن ها شکسته می‌شود تا جوز هندی خالص به دست آید. این محصول می‌تواند به صورت پودر یا دانه های کامل مورد استفاده قرار گیرد.
این ادویه دارای طعمی گرم و معطر است و معمولاً در تهیه دسرها، نوشیدنی ها و غذاهای مختلف به کار می‌رود. این ادویه حاوی ترکیباتی مانند میرسین، سینامالدهید و اوژنول است که خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی دارند. این فراورده به عنوان یک داروی طبیعی برای تسکین درد، بهبود هضم و کاهش استرس استفاده می‌شود. همچنین ممکن است به بهبود خواب کمک کند. این ادویه در تهیه غذاهای مختلف، به ویژه در آشپزی هندی و کارائیبی، به کار می‌رود. همچنین در تهیه نوشیدنی هایی مانند چای و قهوه نیز استفاده می‌شود.
مصرف بیش از حد این مواد می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد، از جمله تهوع، سرگیجه و توهم. بنابراین، مصرف آن باید با احتیاط صورت گیرد.
