تطور

تطور در زبان به معنای تغییر و تنوع است و به‌طور کلی به نظریه فرگشت‌گرایی زیستی موجودات زنده در میان فلاسفه اشاره دارد. این نظریه در قرن هجدهم میلادی به‌طور جدی‌تری توسط شخصیت‌هایی چون رژ لویی بوفون و لامارک و همچنین در کتاب منشأ انواع اثر چارلز داروین در زمینه علوم طبیعی مطرح شد و به نام نظریه فرگشت شناخته می‌شود. افلاطون نخستین اندیشمندی است که نظریاتی مرتبط با فرگشت ارائه داده است. او به تکرار ابدی سلسله‌های بی‌نهایتی از دوره‌های مشابه در عالم ظاهر اعتقاد داشت. در این سلسله‌ها، هر مرحله از یک مبدأ یکتا نشأت می‌گیرد و هر مرحله در زیر مرحله بعدی قرار دارد؛ با این حال، او به تغییر موجودات اعتقادی نداشت.