ازلی به معنای جاودانه یا بی‌پایان است و به چیزی اشاره دارد که هیچ‌گاه آغاز یا پایانی ندارد. این واژه در زمینه‌های فلسفی، مذهبی و ادبی به کار می‌رود و به مفهوم وجودی اشاره می‌کند که فراتر از زمان و مکان است.
کاربرد:
این واژه به طور خاص در متون مذهبی به کار می‌رود، جایی که به صفات خداوند یا حقیقت‌های بنیادی اشاره دارد. همچنین در فلسفه، به مفاهیمی مانند وجود، زمان و جاودانگی مرتبط است.
نمونه‌ها:
در متون مذهبی: خداوند ازلی و ابدی است و هیچ‌گاه دچار تغییر نمی‌شود.
در ادبیات: محبت او ازلی بود، چون در دلش جایی برای فراموشی وجود نداشت.
نکته جالب:
این کلمه به ما یادآوری می‌کند که برخی مفاهیم و احساسات می‌توانند فراتر از زمان و مکان باشند. به عنوان مثال، عشق و دوستی می‌توانند ازلی باشند، چرا که در طول تاریخ و در فرهنگ‌های مختلف به عنوان ارزش‌های بنیادین بشری شناخته شده‌اند.
