کلمه «اَعوان» جمع کلمه «عَون» در زبان عربی است. عون به معنای یاری، کمک یا پشتیبانی می‌آید و بنابراین اعوان به معنای یاران، دستیاران و کمک‌کنندگان است. این واژه در متون دینی، تاریخی و ادبی برای اشاره به همراهان و پشتیبانان افراد مهم یا رهبران به‌کار رفته است.
در فرهنگ‌های لغت فارسی و عربی، اعوان معمولاً برای کسانی گفته می‌شود که وظیفه حمایت و همکاری با فردی را بر عهده دارند. مثلاً در متون اسلامی، «اعوان پیامبر» به یاران و اصحاب او اشاره دارد یا «اعوان الظالم» به کسانی اطلاق می‌شود که به ستمگران یاری می‌رسانند. این نشان می‌دهد که کاربرد آن می‌تواند هم بار مثبت داشته باشد و هم منفی.
به‌طور کلی، این واژه بیانگر مفهوم جمعی از یاری و همبستگی است و بیشتر در زبان رسمی و ادبی دیده می‌شود و در گفتار روزمره کمتر به‌کار می‌رود. استفاده از آن در متون تاریخی یا مذهبی، نقش و جایگاه یاران و همکاران یک شخصیت را پررنگ می‌سازد.