ایوار در زبان فارسی واژه‌ای چندمعنایی است. معنای رایج آن، عصر یا هنگام نزدیک به غروب آفتاب است. علاوه بر این، در برخی مناطق به عنوان اسم خاص برای نامیدن افراد یا مکان‌ها به کار می‌رود. بر اساس لغت‌نامه دهخدا، ایوار به زمان عصر یا نزدیکی به غروب اشاره دارد. در زبان لری، واژه ایوارَ به طور مشخص به معنای دم غروب است. همچنین، در برخی نواحی، از ایوار به عنوان سایه‌بانی برای محافظت از فضاها در برابر نور خورشید و باران نیز استفاده می‌شود. در نتیجه، معنی این واژه بسته به کاربرد و موقعیت جغرافیایی، می‌تواند متفاوت باشد، اما مفهوم کلی آن به عصر، نزدیکی به غروب یا سایه‌بان اشاره دارد.
ایوار
لغت نامه دهخدا
تو گر شبگیر در توران نهی روی
به آنان کی رسی کایوار رانند.بندار رازی.شب و روز از رفتن بی درنگ
ز شبگیر و ایوارش آید بتنگ.هاتفی.یکی از لشکریان او که از شبگیر و ایوار فرار و پیکار به تنگ آمده بود. ( حبیب السیر ج 1 ص 352 ).
آوخ نرسیدیم بشبگیر و به ایوار
در سایه همسایه دیوار بدیوار.( از مؤلف انجمن آرا ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
* ایوار کردن: (مصدر لازم ) [قدیمی] سفر کردن هنگام عصر.
فرهنگ فارسی
ایواره: عصر، هنگام عصر، نزدیک غروب آفتاب، ایوارکردن: سفرکردن هنگام عصر
( اسم ) هنگام عصر نزدیک غروب آفتاب مقابل شبگیر.
دانشنامه عمومی
تاد اسمیت بیشتر با نام هنسن که از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹ آن را بکاربرده شناخته می شود. اسمیت و اریک از سال ۲۰۱۴ در تگ تیمی به نام های وار ماشین، وار ریدرز، وایکینگ اکسپرینس و وایکینگ ریدرز فعالیت کرده اند.
ویکی واژه
جمله سازی با ایوار
جوانی کرده ضایع کی به پیری می‌رسد جایی که بی‌ایوار کمتر کاری از شبگیر می‌آید
ناله در ایوار شوق توشه راهی نداشت بست به غارت کمر فرصت شبگیر برد
وقت تنگ است ای پسر هشیار باش گاه در شبگیر و گاه ایوار باش