بَرَک نوعی پارچهٔ دست باف و محکم است که از پشم شتر یا کرک بز با دست می‌بافند و از آن لباس زمستانه می‌دوزند. برک از لطافت و استحکام خاصی برخوردار است و از آن بیشتر برای تهیه و دوخت کت استفاده می‌شود. این پارچه ها گرمای بیشتری هم دارند. درویشان از برک کلاه درست می کردند. همچنین برک روستایی کم جمعیت در استان خراسان واقع شده است.
- گر نکردی جامه و کفش و کله، سنگین تنم چون گیاه خشک برکندی ز جا صرصر مرا
- بیا که مآء معینمان ز بس کدورت یافت ازین بلاد همی برکنیم آبشخور
- به کلی جانب او آورد روی به کام او ز عالم برکند خوی
- ماه مهر آمد زیادت‌کرد باید مهر ماه آب شد چون زنگ برکف باده‌ها باید چو زنگ
- آن شب که رسول ما سفر کرد به عرش سر از خم نه سپهر برکرد به عرش
