کلمه برنا در زبان فارسی به معنای جوان و نوظهور است و معمولاً به افراد جوان و شاداب اطلاق می‌شود. این واژه به عنوان صفت، بیشتر برای توصیف مردان به کار می‌رود، اما در برخی سیاق‌ها می‌تواند به معنای جوانی برای زنان نیز استفاده شود. مانند سایر صفات، این کلمه باید با موصوف خود از نظر جنسیت، عدد و حالت هماهنگ باشد. طبق قواعد نگارشی، این کلمه به یک شکل و به همین صورت نوشته می‌شود و باید توجه داشت که معمولاً بدون اشتباهات نگارشی به کار رود.
برنا
لغت نامه دهخدا
برنا. [ب َ / ب ُ ] ( ص، اِ ) برنای. جوان. ( برهان ) ( آنندراج ) ( هفت قلزم ). مرد جوان. ( غیاث ). جوان، مقابل پیر. ( ناظم الاطباء ). برناک. برناه. برنای. شاب. در پهلوی اَپورنای، در اوستا اَپِرِنایو، به معنی نابرنا، چه «اَ» از ادوات نفی است و پرنایو مرکب از دو جزو است به معنی پر زمان و مدت، بنابراین اپرنایو، یا نابرنا کسی است که هنوز عده سالی که برای سن بلوغش لازم است پر نشده باشد. پرنایو در اوستا به معنی کسی است که به سن بلوغ رسیده و زمان لازم پر شده باشد، همین کلمه اخیر است که در فارسی برنا شده و از آن مطلق جوان اراده کنند. ( حاشیه معین بر برهان قاطع )
فرهنگ معین
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱- جوان شاب مقابل پیر. ۲- ظریف خوب نیک.
فرهنگ اسم ها
معنی: شاب، ظریف، خوب، نیک، دلاور، جوان
جملاتی از کلمه برنا
تو با هر که از دودهٔ ما بوَد اگر پیر اگر مرد برنا بوَد
چون تو والا کجا بوند بنام پیر برنا کجا شود بخضاب
به خود باز آورد رند کهن را می برنا که من در جام کردم
