بدگمانی

بدگمانی. [ ب َ گ ُ / گ َ ] ( حامص مرکب ) سؤظن. ( ناظم الاطباء ). اسائه ظن. ( یادداشت مؤلف ). بدخیالی. ( از ولف ): گفت... آنچه صواب است بباید نبشت چنانکه هیچ بدگمانی نماند. ( تاریخ بیهقی ). پس در این باب نامه توان نبشت چنانکه بدگمانی آلتونتاش زایل شود. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 330 ). این مقدار با بنده گفت و در این هیچ بدگمانی نمی نماید. ( تاریخ بیهقی ص 81 ). امیر برادر را دل قوی باید داشت و هیچ بدگمانی بخویشتن راه نباید داد. ( تاریخ بیهقی ). کفشگر... بدگمانی داشته بود. ( کلیله و دمنه ).

بدگمان بودن، بدخیالی، سوءظن.

۱ - سوئ ظن بد خیالی. ۲ - رشک غبطه. ۳ - غرض.

{paranoia} [روان شناسی] حالتی که در آن فرد باورهای نادرست دارد و بر مفروضات اشتباه تکیه می کند که ممکن است در نتیجۀ شدت یافتن آن هذیان و توهم هایی در او پدید آید مبنی بر اینکه دیگران علیه او توطئه می کنند یا می خواهند به او آسیب برسانند

[ویکی فقه] بدگمانی یکی از گناهان بزرگ به شمار می آید و در قرآن از آن نهی شده است. منظور از نهی از گمان بد، ترتب آثار بر آن است.
یا ایها الذین آمنوا اجتنبوا کثیرا من الظن ان بعض الظن اثم؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! از بسیاری گمان ها دوری کنید؛ زیرا بعضی از گمان ها گناه است.

sospetto

💡 از مرده دلان حی جوانی در شیوه عشق بدگمانی

💡 مرا جان در وفاداری برآمد هنوز اندر حق من بدگمانی