بدحالی

بدحالی. [ ب َ ] ( حامص مرکب ) بدی وضع و حالت. ناخوشی. ( از ناظم الاطباء ). ضراء. ( ترجمان القرآن جرجانی ترتیب عادل بن علی ). ضر. ضرر. ضاروراء. رثاثة. رثوثة. بذاذت. ( منتهی الارب ): مردی با اسپی نزدیک من فرستاد که چنانکه هستی برنشین و نزدیک من آی. من از بدحالی و برهنگی شرم داشتم. ( سفرنامه ناصرخسرو ). || مأیوسی و ناامیدی. || حزن. ( ناظم الاطباء ).

بدی وضع و حالت ناخوشی.

{illness} [پزشکی] بدتر شدن حالت ها و کارکردهای جسمی و اجتماعی و عاطفی و ذهنی فرد در مقایسه با وضعیت قبلی او

بدتر شدن حالت‌ها و کارکردهای جسمی و اجتماعی و عاطفی و ذهنی فرد در مقایسه با وضعیت قبلی او.

💡 گرچه ما را کشت تیر او ز بدحالی رهاند از نکویان در حقیقت هر چه می آید نکوست

💡 ساز ره ساز کن که جا خالی است بی تو جانم قرین بدحالی است

💡 آن کز ازلش آمده فطرت عالی کی شکوه به گردون برد از بدحالی

💡 الحق از بدحالی زاهد توان معلوم کرد کش خبر از حالت رندان صاحب حال نیست

💡 تا کی زغمت دو دیده تر خواهد گشت بدحالیم از چرخ بتر خواهد گشت