اهورامزدا

اهورامزدا نام خداوند یکتا و بزرگ در دین زرتشتی است که به معنای «خدای دانا» یا «خدای حکمت» شناخته می‌شود. این واژه از دو بخش «اهورا» به معنی «سرور» یا «آقا» و «مزدا» به معنی «دانش» یا «حکمت» تشکیل شده است. او به عنوان خالق جهان و نیروی نیکی و راستی در مکتب زرتشت پرستش می‌شود.

جایگاه در دین زرتشتی

در دین زرتشتی، اهورامزدا به عنوان خدای بی‌همتا و همه‌چیزدان شناخته می‌شود که جهان را خلق کرده و نظم و عدالت را برقرار می‌سازد. او نیروی خیر مطلق است و در مقابل نیروهای شر که توسط اهریمن نمایندگی می‌شوند، قرار دارد. پیروان دین زرتشت به تبعیت از آموزه‌های او، راه راستی، درستی و نیکی را دنبال می‌کنند.

ویژگی‌ها و نمادها

اهورامزدا نماد خرد، نور، و پاکی است و در متون زرتشتی مانند اوستا بارها از او به عنوان سرچشمه همه خوبی‌ها یاد شده است. تصویر معروف او به صورت بالدار و همراه با نماد فروهر، نمادی از روح و نیروی حیات است. این خداوند یکتا به عنوان منبع همه اخلاقیات و ارزش‌های انسانی در نظر گرفته می‌شود.

اهمیت در تاریخ و فرهنگ ایران

اهورامزدا نقش بسیار مهمی در شکل‌گیری فرهنگ و تمدن ایرانی داشته و تأثیر عمیقی بر فلسفه، اخلاق و هنر ایران باستان گذاشته است. دین زرتشتی که بر پایه پرستش او بنا شده، یکی از قدیمی‌ترین دین‌های جهان است و آموزه‌های آن هنوز هم در میان برخی اقلیت‌های ایران و جهان زنده است. همچنین، بسیاری از اصول اخلاقی و مفاهیم عدالت در فرهنگ ایرانی ریشه در آموزه‌های او دارد.

تصویر معنی اهورامزدا

لغت نامه دهخدا

( آهورامزدا ) آهورامزدا. [ م َ ] ( اِخ ) اورمزد. یزدان. رب اعلی. رب الارباب. فاعل خیر. مقابل آهرمن، فاعل شر، دیو. و هفت فرشته یا امشاسپند وسایط فیض او بدیگر مخلوق باشند.
اهورامزدا. [ اَ م َ ] ( اِخ ) در فارسی به صورتهای اهورامزد، هُرمَزد، هُرمُزد، اورمزد، هورمزد و هرمز به معنی خدا آمده است. در اوستااهورمزده نامیده میشود ودر سنگ نبشته های پادشاهان هخامنشی ائورمزده خوانده شده. این واژه در فرهنگهای فارسی علاوه بر این که به معنی خدا ضبط شده به معنی زاوش و برجیس بمعنی ستاره مشتری آورده اند و وجه تسمیه ستاره مشتری به هرمزد درست معلوم نیست، چه بین اهورمزدای ایرانیان که خدای ماوراء طبیعی است و زؤس یونانیان و ژوپیتر رومیان که خداوندان طبیعت هستند،رابطه ای موجود نیست. معنی اصلی کلمه سرور داناست و نام خدای بزرگ ایرانیان باستان و زردشتیان که خالق زمین و آسمان و آفریدگان است. امشاسپندان و ایزدان نیز آفریده اویند. ( از حاشیه برهان قاطع و مزدیسنا وفرهنگ فارسی ). و رجوع به مزدیسنا و فهرست آن شود.

فرهنگ معین

(اَ هُ مَ ) [ په. ] (اِمر. ) = اهورمزدا. هرمزد. اورمزد. هرمز. هورمزد: مرکب از اهورا به معنی سرور بزرگ و مزدا به معنی دانای کل. خدای بزرگ ایرانیان باستان و زردشتیان. خالق زمین و آسمان و آفریدگان.

فرهنگ عمید

در آیین زردشتی، وجودی که صورت ظاهر ندارد و حیات بخش، یکتا، بی همتا، بزرگ، و دانای مطلق است، خداوند.

فرهنگ فارسی

مرکب از(اهورا ) بمعنی سروربزرگ، خداوند و،مزدادانای بزرگ، دانای کل، هردوکلمه به معنی خدای یکتااست
خدای بزرگ ایرانیان باستان و زردشتیان خالق زمین و آسمان و آفریدگان. امشاسپندان و ایزدان نیز آفریده اویند او عین قدرت و دانش و منبع خیر و راستی و تقدس و تقوی است.
در فارسی بصورتهای اهورا مزد هرمزد اورمزد هور مزد هرمز بمعنی خدا آمده است.

فرهنگ اسم ها

اسم: اهورامزدا (پسر) (فارسی)
معنی: اهورامزد، هرمزد، اورمزد، هرمز، معنی اصلی این کلمه سرور دانا است و در متون زردشتیان به معنی خدای بزرگ استعمال شده است

دانشنامه آزاد فارسی

اَهورامَزْدا
(در فارسی باستان، اَهورَمَزدا، پهلوی پارتی اَرَمَزد، پهلوی ساسانی، اُهْرمَزْد/هُرمزد) به معنای سرور دانا، خدای یگانۀ دین زردشتی و خدای بزرگ ایرانیان باستان. در سنگ نبشته های داریوش اول هخامنشی و جانشینانش، مکرر از اهورامزدا یاد و ستایش شده است. در اوستا اهورامزدا دانای کل و بینای کل و آفرینندۀ ازلی و نگهبان همۀ نیکی هاست. اهورامزدا نخست در ذهن خود آنچه را که می خواست خلق کند، اندیشید و به واسطۀ سپنتا مینو، به آفریدگان تجسّد و تجسم بخشید. امشاسپندان، مظاهر تجلی صفات اهورامزدایند و هر یک از آنان بر بخشی از عالم موکّل و پاسدار آنند. سپنتامینو، با انگره مینو (اهریمن) مظهر بدی ها در جنگ است. اهورامزدا آدمیان را مختار می کند که به ارادۀ خود به راه نیکی روند یا در طریق بدی گام نهند، امّا سرانجام نیکی بر بدی پیروز خواهد شد. در گات ها نام اهورامزدا به صورت مزدا اهورا آمده است. نزد زردشت، اهورامزدا یگانه خدای توانا و دانا و آفریننده است. ورای او، در کنار، و بدون او هیچ چیز وجود ندارد. او برترین هستی است و همۀ آفریده های نیک از او هستی می گیرند. در تقویم اوستایی، روز نخست هر ماه، روز اهورامزدا نامیده می شود. احتمال می رود که نام اهورا با اسورا، از ایزدان هند باستان از یک ریشه باشد.

ویکی واژه

هرمز، هرمزد، اورمزد، هورمزد: مرکب از اهورا به معنی سرور بزرگ و مزدا به معنی دانای کل. خدای بزرگ ایرانیان باستان و زردشتیان. خالق زمین و آسمان و آفریدگان. اهورامزدا ممکن است شبه جمله‌ای باشد متشکل اَ که حرف نداست هورا در زبان فارسی با کمی تفاوت باقی‌مانده است احتمالا منظور هوری بوده است و مزدا را اگر مِزده به‌حساب آوریم به معنی «مال‌ما» خواهدبود. استنتاج کلی از اهورامزدا به زبان معیار باستان به معنی این پیشوای ماست متصور می‌گردد.

جملاتی از کلمه اهورامزدا

گهنبار از با شکوه و مهم‌ترین جشن‌های مردمی زرتشتیان است که هدف برجسته آن، باروری یعنی بخشش و داد و دهش و ایجاد همبستگی و همازوری و پی بردن زرتشتیان از وضع یکدیگر در جامعه‌است. زرتشتیان در این جشن‌ها به ستایش اهورامزدا و سپاسگزاری از او برای داده‌ها و آفریده‌های نیک اش می‌پردازند.

در اوستا، مهر حامل نور آسمانی است. او قبل از طلوع خورشید روی قله های سنگی کوه ها ظاهر می شود. در طول روز او با گردونه‌ی خود که توسط چهار اسب سفید کشیده می شود، آسمان پهناور را طی می کند، و هنگامی که شب فرا می رسد، همچنان با درخشش سوسوزن (ستارگان) سطح زمین را روشن می کند. علاوه بر این در نوشته‌های پهلوی، اهورامزدا، مهر را بر فراز کوه البرز سکونت داده‌است. در اوستا نیز به سکونت مهر در کوه البرز اشاره دارد و از همان جاست که روشنی روز را به ارمغان می‌آورد.

سپندارمذ در جهان معنوی نمودار محبت و بردباری و تواضع اهورامزدا است و در جهان مادی فرشته‌ای است که موکّل زمین است. اَرمیتی همواره زمین را خرّم و آباد و بارور می‌سازد و هر کسی که در زمین به کشت و زرع بپردازد و مزرعه‌ای را آباد کند، خشنودی او را فراهم ساخته‌است.

در فهرست نام خدایان که در کتابخانهٔ آشوربنیپال (۶۸۸ تا ۶۲۶ قبل از میلاد) یافت شده‌است، خدایان ماد هم به چشم می‌خورند. در یک فهرست واژهٔ میترا و در فهرست دیگر اَسَرَمَزاش که آن را باید با اَسوَره‌مَزداس که خود صورت اصلی آریایی اهورامزدا است یکی بدانیم. این دو نام برترین خدایان مادها بودند. مغان پیش از دین زرتشتی دارای بررسی‌هایی دربارهٔ زمان به گونهٔ تکامل‌یافتهٔ آن بودند که ظاهراً درون‌مایهٔ دین ایشان را می‌ساخت.

در اساطیر ایزد آذر را فرزند و پسر اهورامزدا می‌خوانند همان‌گونه که همتای هندی او، اَگنی را فرزند دیائوس، خدای بزرگ هندی می‌خوانند. آذر را نماد نظم راستین و نشانهٔ مرئی حضور اهورامزدا می‌دانند.

گزارش محتوای نامناسب