لغت نامه دهخدا
الغ. [ اِ ] ( اِ ) نلک. یا الج است که در تداول مردم گناباد نوعی از گوجه پیوندناشده است. در تداول مردم آذربایجان اَلچَه. گوجه را گویند مطلقاً.
الغ. [ اُ ل ُ ] ( ترکی، ص ) بزرگ. مقابل کوچک. ( هفت قلزم ) ( شرفنامه منیری ) ( برهان قاطع ). کلان و بزرگ، و این لفظ ترکی است. ( غیاث اللغات ):
پس ایاز مهرافزا برجهید
پیش تخت آن الغ سلطان دوید.مولوی.مؤمن و ترسا، جهود و گبر و مغ
جمله را رو سوی آن سلطان الغ.مولوی.شد محمد الب الغ خوارزمشاه
در قتال سبزوار بی پناه.مولوی.|| توانا و قادر. ( فرهنگ ناظم الاطباء ).