اعظم به معنای بزرگترین یا عالی‌ترین است. این واژه معمولاً برای توصیف چیزی که از نظر اندازه، مقام، یا اهمیت برتر از دیگران است، به کار می‌رود. به عنوان مثال، در عبارات مذهبی یا ادبی، ممکن است از اعظم برای اشاره به خداوند یا شخصیت‌های بزرگ تاریخی استفاده شود.
- روح اعظم ذرهٔ بیضا بود صورت و معنای جد ما بود
- فخر اقران، سرور دوران، امیر کامران خان افخم، صاحب اعظم، خدیو کامکار
- زان شرابم ده که در ر‌گهای من زانسان دود کز روانی حکم خواجهٔ اعظم اندر روزگار
- در مجلس و بزم شاه اعظم آخر نه به روی آن پری بود
- اسم اعظم چو ترا نقش نگین دل شد هیچ پروا مکن از رهزنی راهزنان
