ارغند

ارغند یک واژه با ریشه اوستایی است که در زبان فارسی به عنوان یک اسم پسرانه نیز به کار می‌رود.

معانی:

خشمگین و غضبناک: ارغند به معنای خشمگین و غضبناک است. این واژه در متون اوستایی به عنوان صفتی برای توصیف حالت‌های خشم و قهر به کار رفته است.

دلیر و شجاع: برخی منابع این واژه را به معنای دلیر و شجاع نیز ذکر کرده‌اند، هرچند که این تفسیر از لحاظ فقه اللغه چندان درست به نظر نمی‌رسد.

حریص: ارغند به معنای حریص نیز به کار می‌رود، به ویژه در ارتباط با تمایل به چیزهایی مانند شراب.

زشت و تیره: در متون اوستایی، این واژه به عنوان صفتی برای دوزخ و همچنین مگس به کار رفته است و می‌تواند به معنای زشت و مکروه نیز باشد.

تصویر معنی ارغند

لغت نامه دهخدا

ارغند. [ اَ غ َ ] ( ص ) ( از کلمه اوستائی اِرِغَنت و پهلوی اَرگَند ) خشمگین. ( برهان ) ( جهانگیری ). غضبناک. ( جهانگیری ). قهرآلود. ( آنندراج ). || دلیر. شجاع. خصم افکن. ( برهان ) ( سروری ). دلیر خصم افکن. ( اوبهی ). || حریص. ( جهانگیری ) ( شعوری ). خداوند شره. ( جهانگیری ). || مستی را گویند که طالب و حریص شراب باشد. ( آنندراج ). صفت ارغنت در اوستا برای دوزخ آورده شده چنانکه در خردادیشت بند 7 و زامیادیشت بند 44 و جز آن و آنرا میتوان بمعنی زشت و تیره و مکروه دانست و نیز این کلمه در اوستا صفتی است برای مخشی ( مگس ) که در این مورد هم به معنی خشمگین و غضبناک است. و اینکه در فرهنگهای فارسی به معنی دلیر و شجاع نوشته اند از لحاظ فقه اللغه درست نیست. ( فرهنگ ایران باستان تألیف پورداود ج 1 صص 198-199 ). دهارله درفرهنگ پهلوی خویش ارکند پهلوی را به معنی هول، سهمناک، سهمگین و موحش آورده است. رجوع به ارغنده شود.

فرهنگ معین

(اَ غَ ) [ په. ] (ص. ) خشمگین، قهرآلود.

فرهنگ عمید

خشمگین، خشمناک، خشم آلود: بگرای چو اژدهای گرزه / بخروش چو شرزه شیر ارغند (بهار: ۲۸۷ ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) خشمگین قهر آلود. توضیح در فرهنگ های فارسی بخطا (ارغند ) را دلیر و شجاع معنی کرده اند.

فرهنگ اسم ها

اسم: ارغند (پسر) (اوستایی) (تلفظ: arqand) (فارسی: اََرغند) (انگلیسی: arghand)
معنی: خشمگین، غضبناک، ارغنده

جملاتی از کلمه ارغند

بندر شود از کشتی چون بیشهٔ انبوه هر کشتی غرنده‌، چو شیر نر ارغند

ز سهم تیر تو ارغنده شیر خون ‌گرید به‌بعشه‌که از آن‌بیشه‌رسته‌چوب خدنگ

رخج را در قدیم رخد نیز می‌گفتند. سرزمین رخج نام خود را از رود اصلی منطقه که امروزه ارغنداب نامیده می‌شود گرفته‌است. رخد و اَرغَند هر دو شکل‌های متفاوتی از یک واژه کهن ایرانی و به معنای «پرآب» هستند.