واژه اجانب که جمع اَجنبی است، به معنای بیگانگان، غیرخودی‌ها، یا کسانی است که از یک جامعه، کشور، یا گروه خاص محسوب نمی‌شوند. در عرصه روابط بین‌الملل و دیپلماسی، این اصطلاح غالباً برای اشاره به اتباع کشورهای دیگر، دولت‌های خارجی، یا نیروهایی که خارج از حیطه نفوذ یا وابستگی مستقیم یک کشور عمل می‌کنند، به کار می‌رود. درک مفهوم اجنبی مستلزم توجه به چهارچوب‌های هویتی، ملی، و سیاسی است که در آن به کار می‌رود؛ چرا که تعریف خودی و غیرخودی تابعی از همین چهارچوب‌هاست.
تاریخ روابط بین‌الملل سرشار از نمونه‌هایی است که در آن‌ها مفهوم اجنبی نقش محوری ایفا کرده است. از دوران شکل‌گیری دولت-ملت‌ها تا عصر حاضر، مواجهه با دیگری یا بیگانه همواره بر سیاست خارجی، اتحادها، درگیری‌ها، و شکل‌گیری هویت‌های ملی تأثیر گذاشته است. گاه این بیگانگی با سوءظن، ترس، یا خصومت همراه بوده و گاه زمینه‌ساز تبادلات فرهنگی، اقتصادی، و سیاسی سازنده شده است. در جوامع گوناگون، نگرش به اجانب می‌تواند بازتابی از سیاست‌های داخلی، وضعیت اقتصادی، و حتی باورهای فرهنگی باشد.