بدقلق

بدقلق به معنای بدخو و بدخلق است و در اصطلاح به افرادی اشاره دارد که دارای رفتار نامناسب و ناپسند هستند. این واژه معمولاً در توصیف انسان‌ها، اسب‌ها و سایر حیوانات سواری به کار می‌رود. در واقع، بدقلق به نوعی رفتار و خلق و خوی اشاره دارد که برعکس خوش‌خلق و خوش‌قلبی است. این صفت می‌تواند نشان‌دهنده‌ی عدم سازگاری یا دشواری در برقراری ارتباط با دیگران باشد. به همین دلیل، افراد بدقلق معمولاً با چالش‌های بیشتری در روابط اجتماعی مواجه می‌شوند و محیط اطراف خود را تحت تأثیر رفتارهای منفی‌اشان قرار می‌دهند. در نهایت، به نظر می‌رسد که رفتارهای بدقلق می‌تواند اثرات منفی بر روی دیگران و همچنین بر روی خود فرد داشته باشد، چرا که این خلق و خو ممکن است باعث دوری دیگران از او شود.

لغت نامه دهخدا

بدقلق. [ ب َق َ ل ِ / ق ِ ل ِ ] ( ص مرکب ) بدخو. بدخلق. شموس. مقابل خوش قلق. در آدمی و اسب و دیگر ستور سواری مستعمل است. ( از یادداشت مؤلف ). بدادا. و رجوع به قلق شود.

فرهنگ معین

( ~. ق ِ لِ ) [ فا - تر. ] (ص مر. ) بهانه گیر، بدسلوک.

فرهنگ عمید

بدخو، بدادا.

فرهنگ فارسی

( صفت )بد ادا بد عادت.

ویکی واژه

بهانه گیر، بدسلوک.

جمله سازی با بدقلق

ماشاءالله ایرانمنش از کرمان راهی پایتخت می‌شود تا ارث پدری‌اش، آپارتمان شمارهٔ ۱۳ را بفروشد و کارگاه تراشکاری کارفرمای خود را در زادگاهش خریداری و با دختر محبوبش ازدواج کند؛ اما آپارتمان به دلیل وجود ساکنان مجتمع که آدم‌های بدقلقی هستند فروش نمی‌رود.