آگلوتینه یک اصطلاح مهم در زبان‌شناسی است که به نوعی ساختار زبان اشاره دارد. کلمات معمولاً از ترکیب ریشه‌ها و پسوندها و پیشوندها ساخته می‌شوند. این نوع ساختار زبانی به گونه‌ای است که هر پسوند یا پیشوند یک معنی خاص را به کلمه اضافه می‌کند و به این ترتیب، اطلاعات بیشتری را منتقل می‌سازد. به عنوان مثال، در زبان ترکی، با افزودن پسوندهای مختلف به یک ریشه، می‌توان معانی و حالت‌های مختلفی را ایجاد کرد. این ویژگی باعث می‌شود که زبان‌های آگلوتینه از نظر ساختاری بسیار انعطاف‌پذیر باشند و توانایی بیان مفاهیم پیچیده را به سادگی داشته باشند. زبان‌های مانند ترکی، فارسی و ایتالیایی نمونه‌هایی از زبان‌های آگلوتینه هستند. در این زبان‌ها، فهم و تجزیه و تحلیل کلمات نیازمند دقت و توجه به ساختارهای زبانی است. همچنین در پزشکی در واکنش آگلوتینه شدن، آنتی‌ژن‌ها میکروارگانیسم‌ها و برخی کلاس‌های آنتی‌بادی که علیه آن‌ها تولید شده‌اند، به یکدیگر می‌چسبند. به این آنتی‌بادی‌ها آگلوتینین و به این پدیده آگلوتیناسیون گفته می‌شود. در این وضعیت، آنتی‌ژن‌ها به شکل نامحلول یا به صورت توده‌هایی از ترکیب آنتی‌ژن آنتی‌کور ظاهر می‌شوند. به دلیل اینکه این ترکیب‌های آنتی‌ژن آنتی‌کور سریع‌تر توسط فاگوسیت‌ها بلعیده می‌شوند، در نتیجه باعث حذف آنتی‌ژن از خون می‌گردند. این واکنش از نظر اصولی به واکنش راسب شدن شباهت دارد.
