سفرکردن

لغت نامه دهخدا

سفر کردن. [ س َ ف َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) از مقر خود بمحل دیگر رفتن. مسافرت کردن. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ):
نوروز ازاین وطن سفری کرد چون ملک
آری سفر کنند ملوک بزرگوار.منوچهری.گفتم او را بگوی چون رستی
زین سفر کردن به رنج و به بیم.ناصرخسرو.بشر حافی گفت: ای قرایان سفر کنید تا پاک شوید که آب یک جای ماند بگردد. ( کیمیای سعادت ).
نه گیتی پس از جنبش آرام یافت
نه سعدی سفر کرد تا کام یافت.سعدی.چو ماکیان بدر خانه چند بینی جور
چرا سفر نکنی چون کبوتر طیار.سعدی.|| خالی کردن. ( برهان ). تمام کردن. ( برهان ).

جمله سازی با سفرکردن

حج چه باشد ز خود سفرکردن به کجا جانبِ بِدایتِ کار
نه جای سفرکردن و نه روی اقامت
و گفت: هیچ نمی‌دانم مرید را مضرتر از سفرکردن بر متابعت نفس و هیچ فساد به مرید راه نیافت الا به سبب سفرهای باطل.
چون سفر کردم، مرا راه آزمود زین سفرکردن ره‌آوردم چه بود؟
سفرکردن چه حاصل زانکه آمد غمت همراه دل منزل به منزل
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
صعود یعنی چه؟
صعود یعنی چه؟
گواد یعنی چه؟
گواد یعنی چه؟
فال امروز
فال امروز