عبارت «راه افتادن» در زبان فارسی معمولاً به معنای شروع حرکت کردن یا آغاز به رفتن است. این اصطلاح می‌تواند به حرکت جسمی یک فرد، گروه یا وسیله اشاره داشته باشد، مانند وقتی که کسی از جایی بلند می‌شود و به سمت مقصدی حرکت می‌کند. همچنین «راه افتادن» به معنای شروع یک فعالیت یا فرآیند نیز به کار می‌رود، مثلاً وقتی یک پروژه یا کاری آغاز می‌شود و به تدریج پیش می‌رود.
از نظر معنایی، «راه افتادن» می‌تواند حالت‌های مختلفی داشته باشد؛ گاهی به صورت تدریجی و آرام است، مانند وقتی که یک ماشین آرام آرام روشن شده و حرکت خود را آغاز می‌کند. گاهی نیز به صورت ناگهانی و سریع اتفاق می‌افتد، مثل زمانی که یک گروه ناگهان به سمت هدفی حرکت می‌کند. به همین دلیل، این عبارت در موقعیت‌های مختلف می‌تواند بار معنایی متفاوتی داشته باشد و با توجه به زمینه، مفهوم آن کمی تغییر کند.
همچنین «راه افتادن» در فرهنگ عامه و زبان محاوره‌ای به معنی شروع شدن یک اتفاق یا به جریان افتادن موضوعی نیز استفاده می‌شود. مثلاً وقتی می‌گویند «کار راه افتاد» یعنی کار شروع شد و به خوبی پیش می‌رود. در مجموع، این عبارت بیانگر حرکت، شروع و جریان داشتن چیزی است که می‌تواند فیزیکی یا ذهنی، فردی یا جمعی باشد.