تقسیم کار به معنای سازمان‌دهی فعالیت‌ها و وظایف در یک سیستم تولیدی یا کاری است به‌طوری که هر فرد یا گروه بر بخشی مشخص از کار تمرکز کند. این روش باعث می‌شود هر بخش به شکل تخصصی و مؤثر انجام شود و بهره‌وری کلی افزایش یابد. به عبارت دیگر، به جای اینکه هر فرد همه مراحل تولید را انجام دهد، وظایف بین افراد تقسیم می‌شود تا هرکس در زمینه خاصی مهارت پیدا کند.
یکی از مزایای اصلی تقسیم کار، افزایش کارایی و سرعت تولید است. با تخصصی شدن هر بخش، خطاها کاهش یافته و کیفیت محصول بهبود می‌یابد. همچنین این روش موجب کاهش هزینه‌ها و صرفه‌جویی در منابع انسانی و زمانی می‌شود، زیرا کارکنان انرژی خود را روی یک کار مشخص متمرکز می‌کنند و از پراکندگی فعالیت‌ها جلوگیری می‌شود.
تقسیم کار نه تنها در کارخانه‌ها و تولید صنعتی کاربرد دارد، بلکه در سازمان‌های خدماتی و حتی تیم‌های کوچک نیز اهمیت دارد. این روش باعث هماهنگی بهتر بین اعضای تیم، کاهش تداخل وظایف و تسهیل مدیریت می‌شود. به طور کلی، تقسیم کار یک اصل کلیدی در طراحی ساختار سازمانی و افزایش بهره‌وری است که زمینه را برای تخصصی شدن و رشد اقتصادی فراهم می‌کند.
