در مقام میزبان، شایسته است که نهایت احترام و تکریم را نسبت به حضور ارزشمند میهمان به جای آورده شود. خواهشمندم با سعه‌ی صدر، مقدمات پذیرایی را بپذیرید؛ در این امر، جای هیچ‌گونه تردید و ملاحظه‌ای نیست. خواهش می‌شود با فراغ بال و بدون درنگ، امر تناول یا بهره‌مندی از آنچه فراهم آمده است را آغاز فرمایید. در فرهنگ والای ایرانی، سخاوت و اکرام میهمان، اصلی بنیادین است و آنچه تقدیم می‌شود، به مثابه سهم ناچیزی از ارادت ما تلقی می‌گردد و شأن آن با حضور شما سنجیده می‌شود.
در برابر اصرار میهمان بر تعارف و بزرگداشت بیش از حد، پاسخ باید مبتنی بر فروتنی و تأکید بر جایگاه رفیع ایشان باشد. بی‌تردید، آنچه تقدیم می‌شود در شأن مقام و منزلت شما نیست و اظهار قابلی ندارد یا شایسته‌ی حضور شما نیست، بیانگر عمق تواضع در برابر عظمت میهمان است. این تعارفات نه به دلیل کم‌بها بودن نعمات، بلکه برای ارج نهادن به مقام والای شما به کار می‌رود و هرگونه تردید در پذیرش، موجب امتنان خاطر میزبان می‌گردد.
در مواجهه با تعارفات مربوط به تقدم ورود، نظیر اول شما بفرمایید، لازم است ضمن احترام به منش والای طرف مقابل، با حفظ ادب و ظرافت، ضرورت عبور از این مرحله از تعارفات را خاطرنشان ساخت. این امر نه از روی بی‌احترامی، بلکه با هدف تسهیل امر و جلوگیری از طولانی شدن تشریفات مرسوم انجام می‌گیرد. لذا، با عرض پوزش از هرگونه زحمت ناخواسته، خواهشمندیم در اجرای رویه و ورود به کانون مراسم، سبقت گرفته و مجال خدمتگزاری را به اینجانب عطا فرمایید تا مراتب تکریم به نحو احسن به انجام رسد.
