واژه برهود به ماده‌ای اطلاق می‌شود که در معرض حرارت آتش قرار گرفته و به حدی از گرما رسیده که رنگ طبیعی خود را از دست داده و به زردی گراییده است. این وضعیت نشان‌دهنده نزدیکی ماده به نقطه سوختن یا تغییر ماهیت شیمیایی ناشی از حرارت بالا است. در واقع، رنگ زرد نمایانگر دگرگونی حاصل از تابش مستقیم و شدید حرارت بر ساختار فیزیکی و شیمیایی آن ماده می‌باشد.
این اصطلاح، که در لغت‌نامه برهان نیز به آن اشاره شده، به پدیده‌ای اشاره دارد که در آن، حرارت آتش باعث تغییر رنگ محسوس و متمایل به زرد در جسمی می‌شود. این تغییر رنگ، خود نشانه‌ای از فرآیندهای فیزیکی و شیمیایی در حال وقوع است؛ از تبخیر رطوبت تا تجزیه اولیه ترکیبات. بنابراین، برهود صرفاً یک توصیف رنگی نیست، بلکه گواهی بر تاثیری است که حرارت بر ماده گذاشته و آن را به آستانه احتراق یا دگرگونی کامل نزدیک کرده است.
در برخی منابع، واژه برهود با بی‌هود نیز هم‌معنی دانسته شده است. این ارتباط می‌تواند به مفهوم بی‌ثباتی یا تغییر یافتگی ماده اشاره داشته باشد که در اثر حرارت شدید پدید آمده است. لازم به ذکر است که در صورت مواجهه با چنین حالتی، لازم است احتیاط لازم به عمل آید، زیرا ماده مذکور در آستانه یک تغییر حالت یا واکنش دیگر قرار دارد. بررسی دقیق‌تر ریشه و کاربرد این واژه در متون قدیمی‌تر می‌تواند اطلاعات بیشتری در این خصوص آشکار سازد.